Project Picknicktafel

  • Berichtcategorie:Tuin
  • Bericht reacties:10 reacties

Bij de aanschaf van Huize Elders hebben we een aantal ‘roerende zaken’ overgenomen van de vorige eigenaren. Een schuur vol tuingereedschap, bijvoorbeeld. En de nodige meubels. En er zijn ook zaken die we ‘geërfd’ hebben. Een aantal tuinstoelen bijvoorbeeld.

En een picknicktafel. Die stond ergens in een hoek op het grasveld.

Bij nadere inspectie zagen we dat die er niet best aan toe was. Een aantal rotte planken. We speelden met de gedachte om de tafel maar op de stapel af te voeren sloophout te gooien. Maar dat ging me toch aan het hart. Dat was niet de spirit waarmee ik aan het avontuur in Elders wilde beginnen.

Dus ik ging meten en tekenen. En toog naar de kluswinkel in het dorp. Die hebben we nog. Al vraag ik me af hoe lang nog, als ik naar de leeftijd van de altijd vriendelijke eigenaar kijk. Ik kocht er de nodige planken en latten, laadde die achter in mijn racemonster, en ging weer terug de rimboe in naar ons eigen Huize Elders.

In onze schuur diepte ik mijn gereedschap op. En ging aan het werk. En stopte weer, want de tuin vroeg ook aandacht.

Dus uiteindelijk was de zomer al voorbij voordat ik de klus afmaakte. Maar toen was ik ook Gepast Trots. Met hoofdletters.

Ik kan me nu al verheugen op komende zomeravonden met spijs en drank aan deze door mijzelf verherbouwde tafel. Geen ingewikkelde klus, maar wel MIJN klus. Uiteindelijk heb ik vrijwel alles vervangen. Maar dat geeft niet. Ik heb geen nieuwe tafel gekocht. En alleen het hout (schroeven had ik nog) was ook veel goedkoper dan een nieuwe picknicktafel.

Ben jij wel eens Gepast Trots?

Het eerste jaar autoverzekering

De tijd vliegt. Het is al bijna een jaar geleden dat we ons autoloze leven opgaven als onderdeel van de Grote Reis Naar Elders. En met die auto’s deden ook autoverzekeringen hun intrede in ons huishouden en in mijn begroting. We shopten wat rond en kwamen allebei uit bij OHRA. Tegen een in mijn ogen stevig tarief. Dat had alles te maken met ons toenmalig woonadres in ‘da hood’ van Geldnerd City, en met de absolute afwezigheid van schadevrije jaren. Geen auto, geen autoverzekering, geen schadevrije jaren. We namen allebei een all-risk verzekering, gezien de nog jonge leeftijd van onze koekblikken op wielen.

Die stevige premie ging behoorlijk naar beneden toen we onze verhuizing naar Elders doorgaven. Betaalde ik in Geldnerd City € 81,81 per maand voor een all-risk verzekering, in Elders was dat € 72,38.

En inmiddels heb ik mij een jaar lang netjes gedragen op de weg. Zijn er geen ongerechtigheden gebeurd. En kreeg ik dus bericht dat mijn premie naar beneden mag. Vanaf december betaal ik € 67,07 per maand.

Ik heb nog even rond geshopt via de vergelijkingssites. Het kan met mijn gegevens € 1,50 per maand goedkoper, bij AllianzDirect. Maar dat vind ik de moeite van het overstappen niet waard. Onze woonverzekeringen zitten ook bij OHRA. Ze geven geen pakketkorting, maar administratief vind ik het wel handig om het in één hand te houden. Ik blijf dus nog een jaartje bij OHRA.

Dit is wel een goede reminder. In december ga ik eens even alle uitgaven voor het racemonster op een rijtje zetten. Eens kijken wat dit mij het afgelopen jaar gekost heeft, in totaal en per kilometer.

Hoeveel schadevrije jaren heb jij?

Hoe gooi je het roer om?

  • Berichtcategorie:Leven
  • Bericht reacties:14 reacties

Een tijdje geleden kreeg ik een vraag van Meer Door Minder in de reacties bij een blogpost. Die vroeg zich af hoe ons besluitvormingsproces richting Elders zich had voltrokken. Het is een vraag die wij sowieso wel vaker krijgen, ook in onze directe omgeving. Hoe besluit je om het roer om te gooien?

Het eerlijke antwoord in ons geval: heel geleidelijk. Het was en is een zaak van lange adem. Maar er lag wel een groter plan onder dat nog steeds van toepassing is.

Sluimerend ongenoegen

Veel mensen kennen het gevoel. Je gaat op vakantie en denkt ‘was het leven maar altijd zo’. Dat gebeurt meestal niet als je in het hoogseizoen op vakantie gaat op een camping vol schreeuwende kinderen met de sleurhutten hutje-mutje tegen elkaar gestapeld. En ook niet als je in een betonkolos op een veel te drukke kuststrook bovenop elkaar gestapeld ligt. Wij vermijden elke schoolvakantieperiode (juhj, geen kinderen!) en zochten meestal de rust van het Franse platteland. En daar hadden we dat gevoel al jaren. Maar ja, dan gingen we terug naar de drukte van Geldnerd City en onze belangrijke banen (dachten we) bij de Rijksoverheid, en na een paar weken dagen uren was dat gevoel wel weer weg. En na een weekje zat de stress weer op het niveau van voor de vakantie.

Tsja, die banen. Meneer Elders en Vriendin werkten uit volle overtuiging voor de overheid. Een oprechte poging om bij te dragen aan het beter maken en goed houden van wat er belangrijk zou moeten zijn in een land. De beschaving. Het moge duidelijk zijn dat we daarin de afgelopen decennia niet heel succesvol geweest zijn, zelfs niet voor de komst van het kabinet Luchtkastelen-1. We merkten dus dat we daar steeds minder voldoening uit haalden. Sterker nog. Het werd een bron van frustratie. Een emotionele molensteen om onze ambtelijke nekken.

Daarnaast was er ook nog het sluimerende issue van familie. Ouders die steeds ouder worden en ver weg woonden. Ons zelfgekozen autoloze leven dat maakte dat we er niet even snel naartoe konden.

En toen kwam de coronaperiode. Zaten we gevangen in ons eigen comfortabele huis. Werd ik een kluizenaar. En ik constateerde dat ik me daar gelukkig en tevreden bij voelde. En dat het me rust gaf. Tegelijkertijd begon ik te kwakkelen met mijn gezondheid. De loopbaan en het leven in de grote stad trokken me steeds minder. En het creëren van het leven buiten, een leven waarvan je geen vakantie nodig hebt, trok me steeds meer. En niet alleen mij. Ook Vriendin.

Locatiekeuze

Oké, weg uit Geldnerd City en weg uit de Rampstad Randstad. Maar waar ga je dan naartoe? Deze optie was verleidelijk maar zou ook z’n doel voorbij schieten. Zo ver hoefden we nou ook weer niet weg te vluchten. Alhoewel het verleidelijk is om een locatie met langere en betere zomers te vinden dan hier in Nederland gebruikelijk is. Maar bij een emigratie komen nog veel meer dingen kijken.

Nee, we wilden wel binnen de landsgrenzen blijven. En toen bleven er automatisch twee gebieden over. Het schone toeval wil namelijk dat Vriendin en Meneer Elders niet zo heel ver van elkaar opgegroeid zijn. En onze ouders wonen nog steeds in die omgeving.

Heel even hebben we als tweede optie ook nog de regio overwogen waar Meneer Elders ooit geboren is, die ligt ook een heel eind van Geldnerd City. Maar de regio waar we allebei zijn opgegroeid trok toch sterker. Keuze gemaakt.

Concreet plan

Na de coronaperiode werd ons plan concreter. Risicomijdend als we zijn besloten we om eerst op zoek te gaan naar een baan. Met de afspraak dat we concreet de stap zouden gaan zetten zodra één van ons die baan ook gevonden zou hebben. En zo geschiedde.

Verhuizen in stapjes

Een belangrijk element van de stap naar Elders was de gewenste woonsituatie. Tegelijkertijd zorgden de startdata van de nieuwe baan voor enige tijdsdruk op de verhuizing. Want voor dagelijks woon-werkverkeer was de afstand Geldnerd City – Elders echt veel te groot.

Nu is tijdsdruk het laatste dat je kunt gebruiken bij de zoektocht naar een droomhuis. Onderdeel van ons plan was dus ook tijdelijke huisvesting. Geen probleem, als je maar betaalt. Ik heb eerder al geschreven over onze ervaringen. Met de tijdelijke huisvesting kochten we tijd. Tijd voor de zoektocht naar dat droomplekje.

Als we in de voorafgaande jaren droomden over de stap naar Elders, hadden we het ook regelmatig over onze wensen qua wonen. Ik hield daar aantekeningen van bij. En door de jaren heen ontstond er zo een redelijk compleet beeld van eisen en wensen en ‘absoluut nietjes’. Dat heeft ons zeker geholpen in onze zoektocht en uiteindelijke keuze.

Er was ook nog een ander noodzakelijk nevenproject. Na jaren van autoloos leven hadden we mobiliteit nodig. Met de dichtstbijzijnde bushalte op 2,5 kilometer en een afhankelijkheid van een grotere regio voor boodschappen eigenlijk onvermijdelijk. Het is belangrijk om goed na te denken over dat soort randvoorwaarden.

Emoties en Spreadsheets

Het roer omgooien betekent dat heel veel dingen in je leven in een korte periode anders worden. Er gebeurt veel tegelijk. Je kunt nooit helemaal voorspellen welke emoties daarbij komen kijken. En het is natuurlijk niet zeker dat alles in één keer goed gaat.

Meneer Elders en Vriendin merkten dat het voor ons erg belangrijk was om hier vaak en langdurig over door te praten. Dat gebeurde spontaan, ’s avonds met een glaasje wijn op de bank. Maar we planden het ook gewoon in onze agenda’s in. Een wekelijks Elders-overleg. En we maakten en maken gretig gebruik van gezamenlijke spreadsheets met actielijsten. Die werden door ons beide aangevuld zodra ons iets te binnen schoot. En afgestreept zodra de acties voltooid waren. het hielp ons om overzicht te houden in een tijd waarin er heel veel dingen tegelijk moesten gebeuren.

Tussenstand

We zijn er, schreef ik onlangs. Niet alles gaat in één keer goed en er is nog ontzettend veel te doen. Maar het gevoel dat we zochten hebben we hier in Elders ook gevonden. En ik merk dat het een positieve invloed heeft op mijn gemoedstoestand. Ik voel me veel minder gejaagd dan ik me ooit gevoeld heb. Ik geniet elke dag van de kleine dingen die ik zie en hoor. En daar deden we het voor.

Dus houd op met wachten op het juiste moment. Ik schreef er een tijd geleden al over. Voor dergelijke grote veranderingen geldt wat er ook geldt voor beleggen of voor het planten van een nieuwe boom. Het beste moment om ermee te beginnen is altijd tien of twintig jaar geleden. Het op één na beste moment is nu. Ook voor grote koerswijzigingen in het leven. Want je weet nooit hoeveel tijd je nog (maar) hebt op deze planeet.

Hoe gooi jij het roer om?

Hoopvol

  • Berichtcategorie:Tuin
  • Bericht reacties:10 reacties

Na mijn duistere blog van afgelopen week is het tijd voor wat optimisme. Dichter bij huis en op kleinere schaal, maar elk sprankje hoop is meegenomen, toch?

Toen ik jullie vertelde over het winterklaar maken van Huize Elders, vertelde ik ook dat ik koudekiemers gezaaid had in onze kas. Eén week later zag ik al een groene waas boven de grond komen.

Door omstandigheden was ik de afgelopen week niet in de kas geweest. Iets met druk op het werk / voordat het licht werd de deur uit / pas ver na donker thuis. Dus vol verwachting liep ik gisteren (vrijdagochtend) naar onze kas. En werd heel erg blij toen ik de deur opende.

Waar we ook erg blij van werden was de post die we deze week ontvingen van De Moestuinhippie. Toen onlangs haar zadenwinkeltje online ging hebben we daar diverse tomatenrassen besteld. Het is best ingewikkeld om biologische zaden te vinden, dus initiatieven als deze zijn een buitenkansje. We waren net op tijd. We werden blij van de post en het leuke kaartje. En ook blij van de zaadjes. De voorbereiding op het nieuwe moestuinseizoen is nu echt begonnen.

Ben jij hoopvol?

De digitale mono-cultuur en de oorlog

  • Berichtcategorie:Leven
  • Bericht reacties:16 reacties

Is het geen mooie term? De digitale mono-cultuur? Ik las ‘m onlangs in het Cybersecuritybeeld 2024 van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV). Een club mensen die als taak heeft om na te denken over dingen waar wij liever niet over nadenken… En ja, ik lees dat soort rapporten af en toe. Gewoon om geïnformeerd te zijn.

Met de digitale monocultuur waarschuwt de NCTV voor het risico dat is ontstaan doordat vele organisaties en individuen afhankelijk zijn van een klein aantal aanbieders van digitale diensten. Een voorbeeld dat hierbij vaak genoemd wordt is de Microsoft 365 omgeving. De overheid gebruikt die ook, en dat trok eerder al de aandacht van de Auditdienst Rijk en de Algemene Rekenkamer. De staatssecretaris (waarvan ik me afvraag hoe je zijn naam überhaupt uitspreekt) heeft zelfs al toegezegd om het cloudbeleid van de overheid te gaan herzien.

Als zelfs de Nederlandse overheid, beroemd en berucht vanwege de hardnekkigheid waarmee ze haar kop in het zand steekt, al risico’s ziet dan moet er wel echt iets aan de hand zijn.

De bijna-monopolisten

Wil je deze wereld platgooien, dan hoef je niet zo heel veel meer te doen. Hack Microsoft, Google, en de Amazon cloud, en ik schat dat 80 procent van de organisaties op deze planeet (inclusief overheden) een groot probleem heeft. En zoveel organisaties en individuen hebben hun data opgeslagen in de OneDrive cloud van Microsoft dat dit het meest aantrekkelijke doelwit ter wereld is.

Meneer Elders is redelijk goed voorbereid. Ik ben al lang geleden begonnen met de overstap naar iets anders. Heb naast mijn huidige Windows laptop al een hele tijd een volwaardige Linux werkplek draaien. De Windows laptop is inmiddels ruim vijf jaar oud, maar doet het (na wat perikelen) weer prima. Maar volgend jaar stopt de ondersteuning van Windows 10. Voor die tijd stap ik definitief over van Windows naar Linux. Aan mijn lijf geen Windows 11… Mijn data staat al op mijn eigen NAS. Bij Meneer Elders gaat er niks mis als Microsoft ermee ophoudt. Maar het kan nog beter. Daar schrijf ik binnenkort nog wel eens over.

Veroordeeld tot de Rabobank?

In een ander bericht las ik onlangs dat De Nederlandsche Bank waarschuwt dat we er rekening mee moeten houden dat (digitale) financiële dienstverlening óók uit kan vallen. Of ik nu een kistje met goudstaven in de tuin moet gaan begraven wordt me nog niet helemaal duidelijk. Maar vooralsnog schuif ik de verhuizing van mijn privérekening van de Rabobank naar ABN AMRO maar even voor me uit. Want dan zouden we namelijk in Huize Elders alleen nog maar gebruik maken van ABN AMRO. En dat is misschien een beetje kwetsbaar.

Veranderende tijden

Het valt me wel op. Al die waarschuwingen over dreigingen. Heel vreemd is dat natuurlijk niet. De Russische inval in Oekraïne duurt alweer ruim 2,5 jaar. De wereld polariseert vrolijk verder. China is nog steeds aan het klooien op de Zuid-Chinese Zee en rond Taiwan. Iran en Noord-Korea leveren vrolijk oorlogstuig en kanonnenvoer aan Poetin. En die oranje wortel 🥕 heeft weer gewonnen in de Verenigde Verdeelde Staten. Van het optimisme na de val van de Muur in 1989 (iets dat Meneer Elders zich nog kan herinneren) is weinig meer over.

Als ik zie hoeveel moeite het Russische leger heeft met Oekraïne, dan verwacht ik niet dat de Russen (of Chinezen of Noord-Koreanen) binnenkort door Den Haag of Amsterdam marcheren. Maar digitaal acht ik ze gevaarlijker dan op het slagveld. En we zijn daar misschien de afgelopen jaren decennia iets te naïef over geweest. En ook de Amerikanen zijn misschien een iets minder betrouwbare bondgenoot dan we lang dachten. Tijd dus om de boel een beetje op orde te brengen en bewuster met de risico’s om te gaan. In de Republiek Elderstan zijn we er bijna klaar voor….

Zit jij ook in een digitale monocultuur?

Gezien in Elders (7) – Paddenstoelen

  • Berichtcategorie:Tuin

Elk jaargetijde heeft z’n charme. En een van de charmes van de herfst zijn de paddenstoelen. In Elders steken ze op allerlei plekjes de kop op, zowel binnen als buiten onze tuin. De afgelopen weken heb ik er een aantal gefotografeerd, en geprobeerd om te bepalen welke soort het is. Een kleine bloemlezing.

Gewone zwavelkop
Mycena sp.
Geen idee. En ja, ons tuinhuisje staat weg te rotten. Eén van de vele klusjes op de lijst.
En last but not least… De vliegenzwam!

Wat zijn voor jou de charmes van de herfst?

Winterklaar

  • Berichtcategorie:HuisTuin

Rondom ons huis staan de bomen in herfstkleuren, en dumpen ze ongelofelijke hoeveelheden blad in onze tuin. En eikels. Het is een goed jaar voor eikels, niet alleen hier.

En dan is het onvermijdelijk tijd om de boel winterklaar te maken. Jacobse en Van Es wisten dat decennia geleden al. Het betekent voor ons allerlei nieuwe klusjes in en om Huize Elders.

In huis hebben we de CV-ketel een beurt laten geven en het verwarmingssysteem opgestart, ik schreef er onlangs al over. Verder hebben we op een aantal plaatsen de insectenhorren weggehaald, schoongemaakt, en opgeborgen in de garage. Niet overal, want er vliegt nog van alles in en om ons huis heen.

Ook het zwembad is inmiddels winterklaar gemaakt. De pomp is afgesloten en veilig vorstvrij opgeborgen, het filtersysteem staat in de winterstand. Verder is de zwemtrap binnengehaald en het dekzeil er overheen gegaan. En ook de grondwaterpomp is afgesloten voor de winter. Alle tuinslangen die buiten hingen zijn ook vorstvrij opgeborgen in de schuur.

Wekelijks maken we terras en oprit vrij van blad. Dagelijks zou ook kunnen, maar je kunt wel bezig blijven… Verder laten we het blad zoveel mogelijk liggen voor alle vogels, muisjes, egels en insecten die ook de winter door moeten komen. We hebben twee grote bladkorven opgezet waarin we het blad verzamelen. Vroeger had ik weinig begrip voor bladblazers, inmiddels ben ik meer begripvol en een regelmatig gebruiker. Ook van de bladstofzuiger, die voor het gemak het opgezogen blad ook versnipperd.

Op de moestuin is de oogst binnengehaald. Een klein deel van de druiven hebben we laten hangen voor de vogels. De merels en de spreeuwen wisten daar de afgelopen weken wel raad mee.

De kas had ik een paar weken geleden al leeggeruimd en schoongemaakt. Ik moet wel het glas nog schoonmaken, na jarenlange algengroei is de lichtopbrengst stevig afgenomen. En als het weer meewerkt maak ik ook de zonnepanelen nog schoon.

Ik heb de inhoud van de regentonnen gebruikt om de grond in de kas goed door te spoelen. Bijkomend voordeel: daarmee maak ik ook de regentonnen leeg. Kraantje open laten staan en die zijn klaar voor eventuele vorstperiodes. Maar de kas staat niet leeg. Eind oktober heb ik sla, rucola, en spinazie gezaaid. Die ontkiemen ook met koud weer. Hopelijk eten we met Kerstmis salade uit eigen kas. De rucola staat nu, een weekje later, al boven de grond.

In de kas staan verder nog wat druivenplanten in grote potten om te overwinteren. Komend voorjaar gaan ze naar een speciaal zonnig plekje in de tuin waar ik nog een constructie moet bouwen om ze langs te geleiden.

Op naar het voorjaar! Is jouw tuin al winterklaar?

Inhaalrace

  • Berichtcategorie:Financiën

Onlangs verscheen de jaarlijkse proletenlijst. De lijst van mensen die veel meer geld hebben dan eigenlijk nodig is, die al lang hadden kunnen stoppen met werken, of die het gewoon bij hun geboorte in hun schoot geworpen hebben gekregen. Ik heb het natuurlijk over de Quote-500.

Gedurende het ‘kwakkeljaar’ 2023 groeide het vermogen van de 500 rijkste Nederlanders met 5 procent, lees ik. Dat is niet zo veel. Dat is zelfs minder dan het forfaitair rendement op beleggingen waar de Belastingdienst voor dat jaar mee rekent (dat was 6,17%). Ik heb het even nagezocht in mijn administratie, maar in 2023 groeide mijn eigen vermogen met 20,8 procent. Ik ben dus bezig met een inhaalrace, mijn vermogen is veel harder gegroeid…

Tegelijkertijd lees ik ook dat je tegenwoordig een vermogen nodig hebt van € 130 miljoen om in de lijst te komen. Dan heb ik nog wel even te gaan. Maar ik wil er ook helemaal niet in. Dat schept maar verplichtingen en trekt maar de aandacht. Laat mij maar lekker kneuteren in mijn eigen hoekje in Elders.

Zou jij op de Quote-500 lijst willen staan?

U hoeft voorlopig niets te doen

  • Berichtcategorie:Financiën

De titel van deze blogpost gaat niet over ons huis of onze tuin. Daar is genoeg te doen. En gaat ook niet over mijn werk. Ook daar is meer dan genoeg te doen. In plaats daarvan verwijst de titel naar een zinnetje in de brief die ik onlangs ontving van de Belastingdienst. U hoeft voorlopig niets te doen. En toch die brief. Vriendin ontving er ook één.

Net zoals vele anderen is Meneer Elders een Slachtoffer. Jarenlang ben ik mishandeld, miskend, beroofd, en onrecht aangedaan door de Nederlandse overheid. Slapeloze nachten. Nachtmerries. Schaamte en angst waren mijn deel. Ik durfde geen nieuwe auto te kopen. Geen maatpakken. Vloog economy class op vakantie in plaats van business class. Op de golfclub aan de bar werd er besmuikt met elkaar over gefluisterd. Want daar had je meer slachtoffers.

Maar nu en hier durf ik het openlijk uit te spreken. Ik ben een Slachtoffer van de Box 3 affaire. Eén van de vele slachtoffers van de Nederlandse overheid.

Maar er is hoop. Het Herstel is onderweg. Hopelijk zonder prinses.

Alle gekheid op een stokje natuurlijk. Als je belasting betaalt in Box 3 dan ben je niet echt een slachtoffer. Want dan heb je behoorlijk vermogen op de bank. Mensen die weinig tot niets hebben en getroffen worden door fouten van de overheid, dat zijn slachtoffers. Toeslagen. UWV-uitkeringen. Maar Box 3 slachtoffers? Dat vind ik moeilijk voorstelbaar.

De Brief

Onlangs ontving ik dus een brief van de Blauwe Enveloppen Brigade. Mijn vrienden van de Belastingdienst. En die ging niet over een van de openstaande aangiftes en ook niet over die vervloekte Fraude Signalerings Voorziening (FSV) waar ik ten onrechte in geregistreerd stond.

Het ging over Box 3. Ook ik hoor bij de doelgroep van het herstel. Het verbaast mij niet. Ik betaal al heel lang vermogensrendementsheffing in Box 3. Dat is een voorrecht. Maar ik hoef voorlopig niets te doen. Ergens volgend jaar ga ik een formulier ontvangen voor elk van toepassing zijnd jaar.

Op de speciale Box 3 website van de Belastingdienst lees ik welke informatie er allemaal nodig gaat zijn om dat formulier in te vullen. Met mijn gedetailleerde administratie wordt dat geen probleem. Ik hoop dat dit ook voor andere slachtoffers geldt.

De verwachtingen

Overigens verwacht ik niks van deze herstelactie. Ik heb al jarenlang het merendeel van mijn vermogen in beleggingen zitten, en slechts een klein beetje spaargeld. Mijn rendement is dus meestal hoger dan het forfaitaire rendement waar de Belastingdienst mee rekent. En dan krijg ik dus geen tegemoetkoming, en dat lijkt me meer dan terecht. Heel misschien is dat anders voor 2022, want dat was een uitzonderlijk slecht beursjaar.

We zullen het wel zien als de formulieren binnenkomen. Maar voorlopig hoef ik dus nog even niets te doen.

Ben jij ook een slachtoffer van Box 3?

Twintig uur per etmaal slapen (en nog steeds duur)….

  • Berichtcategorie:Financiën

Elk jaar kijk ik even naar de uitgaven die we doen voor ons Hondje. Bijna 16,5 jaar is hij inmiddels. Eerder dit jaar heb ik jullie al verteld over zijn leven in Elders. Maar de verhuizing naar Elders heeft ook een behoorlijke invloed gehad op de uitgaven. Hondje is een stuk duurder geworden…. En dat terwijl zijn leven inmiddels bestaat uit ongeveer 20 uur slapen per etmaal. Soms ben ik jaloers op hem.

Scharrelen in Elders

Eén van de grote voordelen van Huize Elders is de grote tuin. Die volledig omheind is. Als we de poort(en) gesloten houden kan Hondje niet per ongeluk weglopen. En de afgelopen maanden hebben we vrijwel elke dag van ons weekend in de tuin gewerkt. En was Hondje ook buiten.

We hebben elke dag genoten van ons Hondje. Hoe hij hier in Elders zelfstandig door de tuin heen scharrelt terwijl wij bezig zijn. Hij ziet slecht en hoort vrijwel niets meer, dus meestal loopt hij gewoon zijn neus achterna. Soms zien we hem een half uur niet, en blijkt hij ergens in een zonnig hoekje te liggen, diep in slaap. Dan weer scharrelt hij om je heen met een grenzeloos vermogen om in de weg te staan. Wat fijn dat hij dit nog mee mag maken. Die gedachte brengt elke keer een glimlach op mijn gezicht.

Voeding

Hondje is altijd een slechte eter geweest. Dat was hij al bij zijn vorige baasje, en dat is nooit veranderd. Totdat…. We merkten dat hij zijn brokjes steeds moeilijker wegkreeg. Niet verwonderlijk, hij heeft niet zoveel tanden en kiezen meer over. En hij stond al op een vetarm dieet met speciale brokken, sinds hij in 2020 ziek geweest is.

Van datzelfde type dieetvoer is er ook een blikvorm. Bij wijze van experiment hebben we die dus voor hem gekocht. En wat schetst onze verbazing? Die eet hij. Gretig. Elke dag. We zijn er blij mee. Want Hondje werd zienderogen magerder. Maar sinds hij zijn dieetvoer uit een blikje krijgt eet hij weer meer dan voldoende en blijft hij mooi op gewicht. En inmiddels is ‘blikkie!’ een ingeburgerde kreet in ons huis.

Eén nadeel is er ook. Met een dure zak dieetbrokken deden we eindeloos lang, omdat Hondje zo slecht at. Maar het dure dieet-‘blikkie’ gaat elke dag schoon op. We geven dus meer uit aan zijn voer dan in het verleden. Veel meer. En ook is het niet zo fijn dat Hondje regelmatig na het eten zijn vuile snoet afveegt aan mijn kleding. Maar een Hondje dat vrolijk zijn bakje leeg eet is dat natuurlijk meer dan waard!

Uitlaatservice

In Geldnerd City was de uitlaatservice het hoogtepunt van de werkdag van Hondje. Hij was met afstand de oudste en langst meelopende viervoeter in zijn groepje. En de uitlaatmevrouw was zijn beste vriendin. Hij gelukkig, wij gelukkig.

Ook hier in Elders gaat Hondje op onze werkdagen op pad met een uitlaatservice. En met zijn charmes heeft hij ook hier de uitlaatdames om zijn hondenpootje gewonden. Onlangs op een thuiswerkdag zag ik dat Hondje letterlijk wakker wordt geknuffeld als hij ligt te slapen wanneer ze hem op komen halen. En we worden overspoeld met verhalen over hoe lief hij is, hoe goed hij omgaat met de andere hondjes, en hoe goed hij nog mee scharrelt voor zijn leeftijd. Af en toe vraag ik me af of ze soms een ander hondje meenemen. Maar tegelijkertijd zijn we ook hier gelukkig, en zien we dat het blijft helpen om hem fit en sociaal te houden.

Ook de uitlaatservice is duurder dan in Geldnerd City. Dat is niet zo verwonderlijk, ze bestrijken een veel groter werkgebied. Naast het standaardtarief voor de wandeling betalen we dus ook een kilometervergoeding.

Zorgkosten

Dit jaar hebben we tot op heden gelukkig geen bijzondere zorgkosten gehad. Hij krijgt maandelijks zijn Librela-injectie voor de artrose, die kost inmiddels € 80 per maand… 😱 Verder jaarlijks zijn reguliere vaccinaties. En maandelijks een pilletje tegen vlooien, teken en wormen. Dat risico is hier in de rimboe van Elders natuurlijk iets groter dan in de urban jungle van Geldnerd City…

Ontwikkeling uitgaven

In onderstaande grafiek zie je de procentuele verdeling van de kosten sinds 2016. Hier vinden nauwelijks verschuivingen meer in plaats.

De normale uitgaven voor Hondje zijn inmiddels stevig gestegen. Zonder de uitlaatservice kost ons Hondje inmiddels ongeveer € 2.750 per jaar. Daarvan gaat ruim € 1.000 naar de dierenarts. Maar zoals eerder gezegd: we gunnen hem die uitlaatservice ook nog steeds, het houdt hem fitter, vitaler en gelukkiger. En geeft ons flexibiliteit op werkdagen.

* Kosten 2024 tot en met september

Toch zit er ook wel een nieuwe ontwikkeling in deze grafiek. Voor 2024 hebben we tot en met september al meer uitgegeven aan ons Hondje dan in het hele jaar 2023 bij elkaar. Uitgaven aan voeding en snacks zijn meer dan verdubbeld, +122 procent. En ook de uitlaatservice met +35 procent hakt erin. De achtergronden van deze stijging heb ik hierboven toegelicht. In totaal zijn de uitgaven tot en met september 45 procent hoger dan in dezelfde periode van 2023.

Zoals je kunt zien hebben we in 2024 geen Hondenbelasting meer betaald. In Geldnerd City werd die per 1 januari afgeschaft. Hier in Elders is die er nog wel. Ik heb recent de aanslag ontvangen voor het tweede halfjaar van 2024. Voor de lieve som van € 23….

Hij blijft natuurlijk nog steeds een duur Hondje, duurder dan ooit zelfs. Maar we zouden hem nog steeds voor geen goud willen missen. Al beseffen we ook dat hij op een leeftijd is waar dat zomaar ineens kan gebeuren. Maar we zijn blij dat hij er nog is en hopen dat hij nog lange tijd bij ons mag blijven!

Ben jij ook zo dol op jouw huisdier?