Een jaar in Elders

  • Berichtcategorie:Leven
  • Bericht reacties:5 reacties

Het is alweer een jaar geleden dat we de sleutels van Huize Elders kregen. Na een half jaar in tijdelijke huisjes en een jarenlang proces om het roer echt om te gooien was dat een absolute mijlpaal. We deden een aantal noodzakelijke klusjes, verhuisden onze spulletjes, en ineens woonden we er. In dat eerste jaar hebben we veel gedaan, met name in de tuin. Langzaam maar zeker maken we die naar onze zin. Er zijn hier geen kleine klussen. Tientallen aanhangwagentjes met groenafval, en ook een aantal aanhangwagentjes met ander afval, zijn afgevoerd naar de stortplaats. Composteerbaar groenafval vindt z’n weg naar onze composthoop. En ik heb al zeker meer dan duizend slakken geraapt. Er is nog veel meer te doen. Ook in en aan het huis. Onlangs hebben we wat klein dakwerk uit laten voeren, waaronder het vervangen van een kapot en lekkend dakraam. En we staan op het punt om de eerste grote opdracht gericht op verduurzaming te geven. De vervanging van alle kozijnen, ramen en buitendeuren. We hebben veel geleerd in ons eerste jaar hier. Moestuinvaardigheden. Het gebruik van een cirkelzaag. Kleine reparaties aan van alles en nog wat... En we zien ook resultaten. Ik kan hier rust vinden. Zodra ik de tuin in ga en mijn vingers in de aarde steek vergeet ik de wereld. En zie ik alleen nog mijn eigen stukje wereld. Dat is niet verkeerd nu de wereld in brand staat en ik niet bij machte ben om daar iets aan te doen (behalve goed nadenken welk hokje ik eind oktober aan ga kruisen bij de Tweede Kamerverkiezingen, en hopen dat zoveel mogelijk landgenoten hetzelfde doen). Het beste moment om naar Elders te gaan was tien jaar geleden. Het op één na beste moment was een jaar geleden. Notabene: de nieuwe server is inderdaad een QNAP geworden…

De erfenis van Hondje

  • Berichtcategorie:Leven

Inmiddels is het bijna twee maanden geleden dat we Hondje moesten laten inslapen. Eén van de meest verdrietige momenten in mijn leven. Hij heeft een fijn leven gehad met ons, en heeft een meer dan respectabele leeftijd bereikt. Maar ik mis hem nog elke dag. We hebben een herinneringsplek voor hem ingericht. Een van de favoriete foto’s van ons Hondje, het speeltje dat hij meekreeg van zijn eerste baasje en dat 11 jaar in zijn mandje heeft gelegen, en het halsbandje dat hij om had toen hij bij ons kwam wonen. Ik sta er regelmatig bij stil. En we hebben ook iets gedaan met zijn erfenis. Want ons verwende mormeltje had verschillende mandjes, een behoorlijke collectie eet- en drinkbakjes, een collectie poepzakjes, een verzameling speeltjes (de meeste nooit gebruikt...), dekentjes, en zijn trapje om op het bed te klimmen. En we hadden nog ruim twintig blikken dieetvoer, à raison van € 4,50 per blikje, en een paar zakjes met hondensnoepjes. Na wat onderzoek hebben we contact gelegd met een Dierenvoedselbank hier in de omgeving. Die waren erg blij met deze spullen. Er zijn (te)veel mensen die het dieetvoer dat hun hondje nodig heeft niet kunnen betalen. Of die zich deze speeltjes of zoiets praktisch als een trapje voor een ouder hondje niet kunnen veroorloven. De Dierenvoedselbank gaat zorgen dat deze spulletjes een goede bestemming krijgen. Er zijn veel dierenvoedselbanken in Nederland. Even zoeken op internet, of advies vragen aan jouw dierenarts. We hebben een paar souvenirs achtergehouden. Zijn eerste drinkbakje bijvoorbeeld, en zijn wandelriem. Want Hondje helemaal loslaten, dat lukt ons echt niet... Hoe is het met jouw huisdier?

Vier dagen per week is teveel

  • Berichtcategorie:Leven

Het was in de zomer van 2019 dat het begon met een experiment. Ik moest het terugzoeken in mijn oude dagboek. De vierdaagse werkweek. Ik herhaalde het in de zomer van 2020, en ben daarna nooit meer teruggegaan naar een vijfdaagse werkweek. Ook in mijn huidige baan heb ik het vanaf dag 1 aangehouden. Een vierdaagse werkweek met minimaal één thuiswerkdag (de woensdag), en op donderdagmiddag begint het weekend. Het vraagt vasthoudendheid. Vrijwel iedere week is er wel iemand die vindt dat zijn of haar bijeenkomst zo belangrijk is dat ik er fysiek bij moet zijn. Toch blijkt altijd dat de organisatie gewoon overeind blijft staan als ik dat niet doe. Idem met bijeenkomsten op vrijdag. Ik ben er slechts bij zeer hoge uitzondering, en toch is de organisatie nog niet in elkaar gestort. Gelukkig ben ik lang niet de enige in onze organisatie die niet langer het traditionele vijf-dagen-in-de-week-ritme volgt, dat helpt. En toen kwam Elders. Met heel veel leuk werk in een tuin waar het goed toeven is. Waar ik de zorgen om de wereld en het verdriet om het verlies van Hondje even vergeet als ik met mijn vingers in de aarde wroet. Liefdevol mijn jonge plantjes verzorg. En samen met Vriendin centimeter voor centimeter de tuin en het huis (in deze prioriteitenvolgorde) omvorm naar ons eigen paradijs. En steeds vaker denk ik: vier dagen per week betaald werk is teveel. Zeker in het tuinseizoen (en dat begint eind januari en eindigt in november, zeg ik op basis van N = 1). Liever zou ik meer tijd thuis en in de tuin besteden. En minder aan betaald werk buiten de deur. Tegelijkertijd denk ik dat ik mijn huidige baan dan niet meer zou willen. Ik ben manager, en dus per definitie volkomen nutteloos en overbodig, maar mijn afdeling verdient meer aandacht dan ik in drie dagen kan geven. Het zou nog knellender worden met het vijfdaagse ritme van de organisatie. Nu kan ik me ook prima voorstellen dat ik een andere functie zoek, die makkelijker in minder tijd te plooien is. Maar nu nog niet. Ik heb nog een missie, een verbetertraject om af te ronden. Over een jaar of twee is dat anders. Denk ik. Toch heb ik alvast een nieuw experiment bedacht. In juli en augustus draait onze organisatie sowieso op een lager pitje. Veel mensen met vakantie en zo. 'Wij van financiën' zijn dan wel bezig met de begroting van volgend jaar, maar om ons heen zijn veel mensen weg. Dat scheelt ook in overleggen. Dus ik heb voor deze zomermaanden een vrije dag per week ingepland. Zodat ik twee maanden kan proeven van het ritme drie-dagen-werken-en-vier-dagen-weekend. En ja, mijn vierdaagse werkweek is ooit ook begonnen als zomer-experiment. Dus wie weet hoe dit afloopt? Hoe ziet jouw week eruit?

De kas, de tuin, en de wereld

  • Berichtcategorie:LevenTuin

Het is hier op mijn blog de afgelopen weken vrij rustig. Combinatie van factoren, en dat kan nog wel even duren. De inspiratie stroomt eventjes niet. Dat gebeurt af en toe, weet ik na ruim 9,5 jaar schrijven. Komt wel weer. Ook was het druk op het werk. Er waren de afgelopen weken een aantal deadlines en een paar zieken mensen die wegdoken voor hun verantwoordelijkheid. Dat alles maakte dat ik even een aantal stapjes extra gezet heb. Dat is nu klaar, en ik heb een weekje vrij genomen om lekker in de tuin te klooien. De tuin Eindelijk regen. Na ruim 6 weken droogte viel er hier in Elders 30 mm in de afgelopen week, verspreid over meerdere dagen. De regentonnen zitten weer vol en alle nieuwe aanplant staat er weer patent bij. In de dagen na de regen zag je alles weer de grond uitspringen. Inclusief het onkruid. We trekken hier dagelijks wel jonge esdoornzaailingen uit de grond. Een gevolg van de bekende 'propellertjes. Afkomstig van de esdoorn in de tuin van de buren. Je moet er snel bij zijn, al na enkele weken hebben ze een diepe wortelpen en lukt het niet meer om ze uit te trekken. Uitgraven is dan de enige optie. Verder is Vriendin heerlijk met plantjes aan het experimenteren: splitsen, vermeerderen, opkweken uit zaad. De borders van de siertuin worden voller en kleurrijker. En ook dat is een oorzaak van de verminderde schrijflust. 'Buiten' trekt een stuk harder dan het computerscherm. De kas De afgelopen twee maanden hebben we binnen veel dingen opgekweekt, vooral voor de moestuin. Op elke zonnige vensterbank stonden bakken en bakjes met zaad. De pogingen hadden wisselend succes, maar ik ben toch niet ontevreden. Afgelopen weekend zijn de laatste zaailingen naar grotere potjes gegaan, en in de kas neergezet. Daar krijgen ze momenteel de meeste zon en de meeste warmte. Elke ochtend en elke avond maak ik even een rondje en geef water waar nodig. Op warme en zonnige dagen is dat ook écht nodig. En zeg nou zelf, als je zo'n schap vol jonge plantjes ziet, daar word je toch blij van? Tomaten (drie soorten), pepers, spruitkool, courgette, pompoen, en nog heel veel andere soorten. Komende weken zal het stapsgewijs in de kas en in de moestuin geplant worden. De wereld Tsja. De wereld. Beschouw mij maar als afgehaakt. Ik lees The Economist, maar vermijd de journaals en de actualiteitenprogramma's, ik word er verdrietig en boos van. Uiteraard zag ik de aandelenbeurzen (en mijn portefeuille) naar beneden denderen toen Trump de volgende fase inging van zijn plan om van de wereld een nog grotere puinhoop te maken dan het al was. Ik moest echt even op mijn handen zitten om niet mijn hele spaarbuffer leeg te trekken en bij te kopen. Maar betrouwbaarheid en voorspelbaarheid zijn de basis van samenwerking. En die twee eigenschappen heeft de Verenigde Staten Trumpistan op dit moment absoluut niet. De Amerikaanse beurzen en de dollar daalden, en de Amerikaanse staatsobligaties werden duurder. Het…

In memoriam

  • Berichtcategorie:Leven

De Regenboogbrug is voor veel huisdierliefhebbers een bekend begrip. Het verhaal vertelt over een weelderige groene weide "aan deze kant van de hemel" (dus voordat je de hemel binnengaat). Volgens het verhaal gaat een huisdier, wanneer het sterft, naar de weide en krijgt daar weer een perfecte gezondheid. Het huisdier rent en speelt de hele dag met de andere dieren. Er is altijd vers voedsel en water, en de zon schijnt altijd. Maar er wordt ook gezegd dat terwijl het huisdier er gelukkig is, ze hun eigenaar missen die ze op Aarde hebben achtergelaten. Als hun baasje sterft, komt die ook bij de weide aan, en dat is wanneer het huisdier stopt met spelen, zich omdraait, aan de lucht snuffelt en in de verte kijkt waar ze hun geliefde baasje zien. Opgewonden rennen ze zo snel als ze kunnen naar hun baasje toe, en huisdier en baasje begroeten elkaar enthousiast. Vervolgens steken huisdier en baasje samen de Regenboogbrug over naar de hemel, om nooit meer gescheiden te worden. En die weide, dat is waar ons Hondje nu is. We hebben hem in moeten laten slapen. Zijn lijfje was op, de ongemakken stonden de kwaliteit van leven in de weg. En hij gaf ook zelf duidelijk aan dat hij er geen zin meer in had. Wat is er gebeurd? Vanaf medio 2022 ging het minder goed met Hondje. Ouder worden viel hem zwaar. Hij wilde nog graag, was dol op wandelen en spelen, maar zijn lijfje wilde niet meer. Dat vond hij best wel lastig. Als hij probeerde op de bank te springen, en het lukte niet, dan keek hij vol verbazing om naar zijn eigen achterlijf. Alsof hij wilde zeggen 'kom op nou!'. Een maandelijkse injectie met het medicijn Librela had gelukkig wel een positief effect. Hij dribbelde weer vrolijk rond en klom zelfs weer zelfstandig de trap op en af. De bank en het bed bleven onneembare vestingen, maar met twee hondentrapjes losten we dat probleem ook op. Geestelijk ging hij wel steeds verder achteruit. De ouderdomsdementie kreeg steeds meer vat op hem. Steeds vaker keek hij ‘s ochtends na het ontwaken verdwaasd om zich heen. Alsof hij niet wist waar hij was en wie wij waren. Als we hem dan even knuffelden, en hij aan ons kon ruiken, dan merkte je na een paar minuten dat hij het wel weer ontdekte. En stond hij oprecht blij te kwispelen alsof hij ons heel lang niet gezien had. Wat in zijn kleine koppie natuurlijk ook zo was. Heel soms vonden we 's ochtends een plasje in huis. Ook dat was een teken van de vorderende dementie. Vaak stond hij er sip en schuldbewust bij te kijken terwijl ik het zonder te mopperen opruimde. Ik gaf hem dan altijd even een extra knuffel, om hem te laten merken dat ik hem echt niets kwalijk nam. De laatste weken ging het snel achteruit. Zijn hartje takelde af. Vocht achter de longen bemoeilijkte zijn ademhaling. Een paar kuurtjes met een vochtafdrijvend medicijn hielpen…

Machteloos

  • Berichtcategorie:Leven

Ik heb het al vaker gehad. Ook in die periode in 2016 waarin achtereenvolgens de Britten besloten om uit de EU te stappen, en de Amerikanen voor de eerste keer een genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen als president kozen. Ook in die periode waarin corona uitbrak, we niet wisten waar we aan toe waren, en in de jaren daarna hopeloos verdeeld raakten over nut en noodzaak van coronamaatregelen en vaccinaties. En die periode waarin Poetin de druk opvoerde in Oekraïne en uiteindelijk binnenviel, terwijl de wereld toekeek en hulp uiteindelijk langzaam op gang kwam. En soms ook weer verdwijnt. De meest recente Tweede Kamerverkiezingen in Nederland en de klucht / het drama dat daarna volgde. En recenter wederom de verkiezing van diezelfde genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen én inmiddels met strafblad als president van de Verdeelde Verenigde Staten, met steun van een stelletje mensen met meer geld dan goed voor ze is en een professionele sloper genaamd Mister X die wat mij betreft een enkeltje Mars kan krijgen. Hoezo democratie? Allemaal periodes waarin ik me afvraag of we als mensheid wel iets leren van alle fouten die we maken. Of we niet gewoon een heel domme diersoort met zelfdestructieve neigingen zijn? Of we het niet gewoon verdienen om uit te sterven? En heel soms denk ik dan aan Darwin. Want diersoorten die zich niet snel genoeg aanpassen aan veranderingen in hun omgeving sterven uit. En wij zijn ook maar een diersoort. Ik voel machteloosheid. Kleine nietige ikke kan er heel weinig aan doen, aan al die vervelende dingen in de wereld. Ik voel me beurtelings heel boos en heel verdrietig. En dat zijn geen fijne emoties. Ik word er geen fijner mens van, voor mezelf en voor mijn omgeving. Normaliter ben ik een nieuwsjunkie. Graag goed geïnformeerd en nauwgezet volgend wat er gebeurt in deze wereld. Maar ook dat helpt natuurlijk niet. Elk uur word je weer geconfronteerd met ‘de toestand in de wereld’. En met je eigen onvermogen om er iets mee te doen. Tijdens de coronaperiode ben ik daarom voor het eerst op een nieuwsdieet gegaan. En dat heb ik mijzelf nu weer gegund. In het weekend vóór de inauguratie van die criminele wortel ben ik gewoon gestopt met naar het journaal kijken en nieuwssites bezoeken. In mijn auto staat de radio vastgeklikt op NPO Soul en Jazz. Met alleen op het hele uur een kort nieuwsbulletin waar ik meestal snel het geluid even bij uitzet. Eigenlijk bevalt het mij uitstekend. Het scheelt me veel tijd en het scheelt me heel erg veel negatieve emoties. Want wat kan ik doen? Ik kan bij alle verkiezingen waar ik mijn stem uit mag brengen proberen te kiezen voor mensen waarvan ik denk dat ze wel verstandige keuzes kunnen maken. En verder pleeg ik klein verzet. Door te stoppen met Microsoft, Google, en Meta. Zelfs de familie-app is nu over van Whatsapp naar Signal. Ik denk niet dat Mark Zuckerberg daar wakker van ligt, maar als genoeg andere mensen dat ook…

Emoties van de reis naar FIRE

  • Berichtcategorie:Leven

Afgelopen weekend was er weer eens een mooie en gezellige FIRE Meetup. Georganiseerd door Mevrouw Hoefnix en CheesyFinance. Samen met Petra van Naar Financiële Vrijheid zat ik in het panel. En zoals altijd leverden de gesprekken ook nu weer mooie inzichten op. Dingen die je soms in hun onderdelen deels eigenlijk wel weet maar die dan in zo’n gesprek en het overdenken achteraf netjes aan elkaar klikken. In de lange reis naar Financiële Onafhankelijkheid lijkt de nadruk heel erg te liggen op cijfertjes. En grafiekjes. Zelf heb ik daar ook veel tijd aan besteed om ‘the boring middle’ op te vullen. Maar niets is minder waar. Mijn eigen ervaring is dat succes vooral bepaald wordt door emoties. Je eigen emoties. Je bent je eigen grootste vijand. Of vriend. In deze blogpost dus een persoonlijk verslag van een emotionele achtbaan. Die ik niet had willen missen. Want deze reis heeft me gebracht waar ik nu ben. Emoties bij investeren Begin 2016 was ik ervan overtuigd dat de markt zou ‘crashen’. Dus heb ik al mijn aandelen en fondsen verkocht. Er kwam geen crash. Later dat jaar heb ik alles maar weer teruggekocht. Dat heeft me geld gekost, want de koersen waren ondertussen gewoon door gestegen. In 2020 brak plotseling COVID uit. Lockdowns. En hele grote onzekerheid. Zou er een medicijn komen? Of niet? Zou ik nog wel toiletpapier kunnen vinden? De beurzen reageerden met een stevige dip. Toen lukte het me wel om te blijven zitten en niet te verkopen. Idem in het slechte beursjaar 2022. Maar zeker dat me dit ook lukt bij een volgende crisis ben ik nog steeds niet. Met meer risico komt er ook meer emotie. Stuiterende crypto-valuta? Crowdfundingprojecten die omvallen? Wat doet het met je emoties? Kun je daar tegen? Het is een van de redenen waarom ik mijn eigen beleggingen heel simpel houd. Ik heb mijzelf de afgelopen decennia beter leren kennen. Emoties bij geld Geld staat bij veel mensen in de top-tien van zorgpunten. Is zeker één van de top-tien stresspunten in een relatie. En zelfs met de luxe van genoeg geld blijven er veel emoties over. Hoeveel geld is genoeg om te stoppen? Hoeveel cash wil je aanhouden versus beleggen? Wat voel je als je geld uitgeeft, nadat je stopt met inleggen en gaat onttrekken? Zomaar een paar vragen die ik de afgelopen twintig jaar ben tegengekomen. Vorig jaar nog. Eind 2023 ben ik gestopt met inleggen in mijn beleggingen om contanten te verzamelen. Want we gingen een huis verkopen en een huis kopen en in een tijdelijke woning zitten en we hadden geen idee hoe dat er financieel uit zou gaan zien. Onzekerheid dus. En mijn natuurlijke reactie was om het geld dan maar even niet weg te zetten en bij de hand te houden. Uiteindelijk was dat uiteraard allemaal niet nodig. We verkochten een huis en kochten een huis en hielden er geld aan over. En ik heb de gemiste inleg zo snel mogelijk weer ingehaald. Terugkijkend baal ik vooral dat…

Voorbodes

  • Berichtcategorie:LevenTuin

Ik heb ze gehoord en gezien. De eerste zingende merels. Het eerste 'fiet-fiet' geluid van de koolmees (we noemen dit hier 'het fietspompje´). De bolletjes die hun groene blaadjes boven de grond steken. Het zijn de eerste voorbodes. Hopelijk is het ergste voorbij. En komt het voorjaar er aan. Het kan me niet snel genoeg gaan. Waar kijk jij naar uit?

Evaluatie Jaardoelen 2024

Het was een bijzonder jaar. Het roer ging om en wij vertrokken, maar dan zonder televisiecamera's, buitenland, gebrek aan budget en talenkennis. We gingen gewoon ons leven anders inrichten. En tussendoor had ik ook nog jaardoelen gesteld, zoals te doen gebruikelijk. Mijn blog blijft een goede stok achter de deur om af en toe even stil te staan, afstand te nemen, en naar mijzelf en deze gekke wereld te kijken. Tijd om terug te te kijken hoe het gaat met de doelen die ik mijzelf gesteld heb. Onderdeel van mijn jaarlijkse persoonlijke planningscyclus! Ik maak een onderscheid tussen Doelen en Systemen. Systemen zijn goede gewoontes die ‘vanzelf’ succes brengen. Doelen zijn idealiter specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgebonden (SMART) geformuleerde concrete dingen die ik wil bereiken. Systemen De meeste systemen hadden het dit jaar best wel zwaar. Zoals de trouwe lezers weten heb ik een Werksysteem, een Gezond Leven Systeem, een Opgeruimd Leven Systeem, en mijn Financiële Systeem. Het Opgeruimd Leven Systeem heeft in het eerste halfjaar z'n waarde meer dan bewezen, met alle verhuizingen en tijdelijke huisjes. Medio 2024 schreef ik nog wel een tijdje zou duren voordat we hier in Elders net zo geoptimaliseerd zijn als in Huize Geldnerd. En dat is nog steeds het geval. Terugkijkend hadden we Huize Geldnerd gewoon ontzettend efficiënt ingericht, zeker qua bergruimte. Dat is in een oud huisje zoals in Elders een stukje lastiger. En ook die schuur vol met tuingereedschap is een uitdaging. Maar we komen er wel. In Geldnerd City was het ook een meerjaren-project. Mijn Financiële Systeem draait nog steeds onverstoorbaar z'n rondjes. Het leven is totaal anders, maar de administratie werkt nog. Een tijdje geleden heb ik er een update over geschreven. En ook mijn Werksysteem is inmiddels aangepast aan mijn nieuwe werksituatie. Het Gezond Leven Systeem blijft kwakkelen, in lijn met mijn gezondheid. Een zomer die we vooral buiten in de tuin hebben doorgebracht heeft duidelijk geholpen. Maar dat doet niet echt iets voor de conditie. Mijn oude hardloophobby lijdt behoorlijk onder mijn gezondheidsklachten. Ik heb mijn ambities dus bijgesteld. Het doel is niet meer een bepaalde afstand in een bepaalde tijd. Het doel is nu gewoon om een paar keer per week een rondje te hobbelen en te genieten van de inspanning en de mooie omgeving. En accepteren dat het zo is. Dat laatste is het moeilijkste, dat zal niemand verbazen... Doelen Voor 2024 ging ik werken met een beperkte set meetbare ambities, schreef Geldnerd ik in januari. Hoe staat het daar inmiddels mee? OmschrijvingDoelstelling 2024Tussenstand 1 juliEindstandDat vind ik1.Spaarpercentage minimaal 40,0%15% - 45% per maand35,1%+2.Gewichtmaximaal 85,0 kiloTeveel....Veel teveel...---3.Sportmomentenminstens 2x / week2x / maandIn opbouw+ / -4.Blog9e verjaardag halenAls blogger lukt dat, als Geldnerd niet...Here we are!+++ Het spaarpercentage is al aan de orde geweest in mijn Jaarafsluiting afgelopen week. Gewicht stelt teleur, zoals verwacht. De combinatie van een meer Bourgondische levensstijl en minder Sportmomenten eist haar tol. Trots ben ik wel op mijn blog. De lezersaantallen zijn niet afgenomen na de omschakeling van Geldnerd naar…

Wat kostte de Reis naar Elders?

  • Berichtcategorie:Leven

Onlangs op een zondagochtend vroeg Vriendin waarom ik nog niks geschreven heb over de totale kosten van onze reis naar Elders. En daar had ik eigenlijk geen goed antwoord op. Terwijl het wel een hele goede vraag is. Wat heeft onze verhuizing vanuit de Randstad nou eigenlijk gekost? Hoog tijd dus om dat eens een beetje op een rijtje te zetten. En lezers, deze blogpost hebben jullie dus te danken aan Vriendin! NB: De bedragen in deze blogpost zijn afgerond op hele Euro's. Dubbele woonlasten Heel veel huishoudelijke uitgaven lopen gewoon door. Je doet gewoon je boodschappen en je huishouden, alleen op een andere plek dan waar je gewend was. Daar zie je dus nauwelijks verschil tussen de oude en de nieuwe situatie. Maar de voornaamste kostenpost, dat zal niemand verbazen, zijn de dubbele woonlasten. Onze woonlasten in Geldnerd City liepen gewoon door. De reguliere rente en aflossing op de hypotheek, al stopten we met extra aflossen. We kregen gewoon de aanslag gemeentebelastingen en waterschapsbelastingen en betaalden hiervoor onze reguliere termijnen. Elke maand de bijdrage aan de VVE. De verzekeringen. Ook gas en elektra liepen gewoon door, al waren de kosten iets lager dan toen we er woonden. Zo hadden we de koelkast en de vriezer uitgeschakeld, want die waren leeg. Maar verder niet veel lager want vóór alle bezichtigingen zorgde ik ervoor dat het huis aangenaam warm gestookt was. Terugkijkend had ik misschien alleen de internetverbinding terug kunnen schalen naar een goedkoper abonnement. Helemaal zonder kon niet, want we gebruikten dat om de verwarming en verlichting van afstand aan te sturen. We hebben ook onze schoonmaakster nog een aantal keren laten komen. Zij maakte schoon na de bezichtigingen en controleerde of alles er spik en span bij lag. Dit heeft ons veel tijd en reiskosten bespaard, we zijn uiteindelijk maar twee keer vanuit Elders teruggereisd naar Geldnerd City. Veel minder vaak dan we verwacht hadden. De woonlasten voor Huize Geldnerd zijn voor mij geen meerkosten van onze reis. Het zijn doorlopende kosten uit de oude situatie. De kosten van tijdelijke huisvesting beschouw ik wel als meerkosten. De andere woonlasten Voor onze tijdelijke huisvesting in Elders hebben we een makkelijke oplossing gekozen. Een vakantiehuis op een groot vakantiepark. Het is een beetje een schemergebied, want op vrijwel alle plekken is permanente bewoning niet toegestaan. Toch troffen we er een breed scala aan ‘langdurige’ bewoners. Mensen tussen twee woningen, mensen die bezig waren met een grote verbouwing, mensen die uit een echtscheiding kwamen, mensen die tijdelijk op een project in de buurt werkten, door de gemeente gehuisveste statushouders en Oekraïense ontheemden. Een bijzonder gezelschap. Arbeidsmigranten werden geweerd, daar had men in het verleden slechte ervaringen mee gehad. We kozen voor een wat luxer park zonder al te veel voorzieningen. Dus geen zwembaden, midgetgolf, restaurants, en dat soort dingen. In de vakanties bleef het er dus relatief rustig. Gelukkig waren we er vóór het zomerseizoen weg, want in de zomerperiode werd de huurprijs wel een stukje hoger. Die huurprijs was inclusief dingen…