Op Hemelvaartsdag was ik weer even in de tuin. Zonnig en heerlijk rustig. Het was rond 11.00 uur al 36 graden in de kas. De tomatenplantjes konden dus wel wat water gebruiken. Ik heb er ook nog een paar paprikaplanten bij gezet. De ene kant van de kas is daarmee deels gevuld.
Verder heb ik pastinaak en koolrabi gezaaid. En een aantal aardbeienplantjes gepoot. En vol verwachting klopt mijn hart: er zijn aardbeien in aantocht!
Een koppel overvliegende kraanvogels en een langsvliegende buizerd maakten het plaatje vandaag verder wel compleet. Ik mag hier straks wonen! Wat een voorrecht!
De sleutels van Huize Elders hebben we nog niet. Maar toch is er al activiteit. Ik heb de eerste dingen gezaaid in de moestuin. Deze zomer nog gaan wij de eerste groenten uit eigen tuin eten. En daar kijk ik enorm naar uit!
De aanleiding is simpel. Sinds wij de koop van Huize Elders rondgemaakt hebben zijn de eigenaren in opruimmodus. Er moet ruim vijfendertig jaar leven en verzamelen uitgezocht worden. En laten we het erop houden dat Marie Kondo en The Minimalists geen reguliere bezoekers zijn geweest in Elders. Het lag er vol. Tjokvol. En het gaat er nu met karrenvrachten tegelijk uit om het huis op tijd leeg te hebben voor de oplevering.
En daarmee hebben ze minder tijd voor de tuin. In de moestuin hebben ze zelfs helemaal niets meer gezaaid, omdat wij begin van deze zomer het stokje overnemen. Dus kregen we de vraag of we de moestuin alvast in gebruik wilden nemen. Ja natuurlijk!
In de kas staan inmiddels drie tomatenplanten. Ook hebben we een aantal aardbeienplanten weten te redden, en een druif.
Elders in de tuin staat ook nog een prachtige druif in leiboomvorm, net als een peer (Conference). We hebben ook een vijgenboom in de tuin die al een paar jaar vruchten draagt, en een aantal kersenbomen. Verder nog een appelboom en diverse frambozenstruiken. Een goede start.
Verder heb ik bieslook en rozemarijn gezaaid, en worteltjes. Gewoon in de volle grond in één van de aanwezige verhoogde bakken. De komende periode hoop ik hier nog een paar gewassen aan toe te voegen, er is nog wat zaaigoed onderweg. En uiteindelijk willen we naast de moestuin ook een uitgebreide kruidentuin creëren.
In de buurt van Huize Elders zitten verder diverse kwekers waar ik alles kan krijgen wat ik nodig heb. En ik ga actief op zoek naar biologisch zaaigoed. Want dat is een uitgangspunt in de moestuin Elders.
Het begin is er dus. En dat voelt goed. Ik had er niet op durven rekenen dat we al in de zomer van 2024 zouden kunnen profiteren van onze eigen moestuin. Ik reken dit jaar nog nergens op, maar zit wel vol met plannen. En uiteraard mogen jullie meegenieten van alle pogingen, plannen, successen, en mislukkingen!
Er verstreken deadlines. Aan voorbehouden en voorwaarden werd voldaan. Ons huis in Geldnerd City werd leeggehaald en de inhoud tijdelijk opgeslagen. Er kwamen documenten en een nota van afrekening van een notaris. En onlangs was het zo ver. Op een ochtend, iets na negen uur Centraal Europese Tijd, werden er bij die notaris handtekeningen gezet en was ons huis niet meer ons huis. We werden huisloos.
We hadden weken daarvoor al besloten om de overdracht niet fysiek bij te wonen. Daarvoor hadden we onze handtekeningen al gezet bij de lokale notaris in Elders. Alle sleutels hadden we al achtergelaten bij de verkoopmakelaar. Er werden nog wat mails en appjes uitgewisseld met de enthousiaste jonge kopers van Huize Geldnerd, en dat was het. Twee werkdagen later (rentedagen voor de notaris….) stond er een historisch hoog saldo op onze bankrekening.
Hoe voelt het?
De laatste keren dat we in Geldnerd City waren voelde het al vreemd. Begin januari zijn we vertrokken naar Elders. En daarna was het elke keer alsof we niet meer thuis kwamen. Emotioneel ging het afscheid dus heel erg snel. Ons tijdelijke huisje in Elders voelde al meer als thuis dan Huize Geldnerd in Geldnerd City.
Toen we ons huis leeg haalden was eigenlijk het enige emotionele moment het afscheid van de tuin, die we volledig zelf aangelegd hebben. Dat achterlaten was even moeilijk, ook al weten we dat we er een veelvoud aan tuin met een veelvoud aan mogelijkheden voor terug zullen krijgen. En een veelvoud aan werk.
En ik vond het ook een bijzonder moment toen ik uit de TADO app stapte. De app waarmee onze slimme thermostaat werd aangestuurd. Ik heb de nieuwe eigenaren een uitnodiging gestuurd waarmee ze een account voor Huize Geldnerd aan konden maken. En toen dat bevestigd was heb ik mijzelf verwijderd. De laatste band met Huize Geldnerd.
Losse eindjes
Er zijn nog wat losse eindjes. Administrativia om af te handelen. Ons deel van de laatste aanslag van het waterschap betalen. Idem voor de gemeentelijke belastingen in Geldnerd City. En de eindafrekeningen van het Energiebedrijf en Waterbedrijf zijn al binnen, maar ik moet nog even in de gaten houden dat het geld dat we terugkrijgen ook daadwerkelijk gestort wordt. Allemaal boekhoudkundige dingetjes. Maar verder is het hoofdstuk Geldnerd City helemaal afgesloten. En dat voelt als een belangrijke mijlpaal in onze overgang naar het leven in Elders.
Dilemma?
Dat enorme saldo op onze bankrekening stelde ons nog wel even voor een dilemma. Het was immers een moment waarop we ons volledige vermogen in contanten (en makkelijk te verkopen beleggingen) beschikbaar hadden. Dus wilden we wel doorgaan op de ingeslagen weg, met de nieuwe banen en het nieuwe huis in Elders? Of zouden we de boel de boel laten en een enkeltje Bahama’s boeken? Beetje snorkelen, beetje met de voeten in het strandzand, beetje aan een cocktail lurken…
Maar dat duurde maar even. Vast en zeker wel even leuk hoor, de Bahama’s, maar we zouden ons er snel gaan vervelen. We blijven lekker hier in Elders, en bouwen verder aan ons eigen paradijsje.
Heb jij wel eens een koophuis overgedragen overwogen om alles achter te laten en met de noorderzon te vertrekken?
Geld Lenen Kost Geld. Die slogan, bedoeld om ons te waarschuwen voor de gevaren van lenen, kennen we allemaal. Maar Geld Schuiven kost ook steeds meer geld. Zo las ik afgelopen week dat de meeste banken de kosten van de gewone betaalrekening weer fors omhoog gooien. Voor mijn betaalpakket bij de Rabobank betaal ik vanaf 1 juli € 6,95 per maand. In mijn administratie zie ik dat ik daarvoor in 2013 nog maar € 3,55 per maand betaalde. Het is dus ongeveer verdubbeld in tien jaar tijd.
Natuurlijk, alles wordt duurder. En de overheid verplicht de banken om ook goed op te letten dat wij geen terrorisme financieren of crimineel geld witwassen. En dat kost ook allemaal geld. De winstmarges in de bankenwereld zijn immers flinterdun, met lagere kosten voor een betaalrekening gaan er vast en zeker banken failliet…. 😈
De afgelopen jaren heeft alter ego Geldnerd er al vaak over gedacht om de Rabobank vaarwel te zeggen. De bank waar hij al sinds (letterlijk de dag na) zijn geboorte een bankrekening heeft. En ook nu bekruipt de gedachte mij weer.
Ik ben voor mijzelf nog eens goed nagegaan waarom ik nog steeds bij de Rabobank zit. De belangrijkste reden die ik nog kan bedenken is het uitgebreide CSV-exportbestand. Dat geeft mij meer informatie voor mijn administratie. Voor mijn persoonlijke administratie houd ik nog steeds een schaduwboekhouding bij in LibreOffice Calc, naast mijn officiële administratie in GnuCash. Want in GnuCash heb ik nog steeds geen rapportage ingericht om mijn spaarpercentage in de gaten te houden.
Het wordt toch eens een keer tijd om dat klusje op te pakken. Ik heb een rapport klaarstaan dat mij door een lezer is toegezonden. En dan, wie weet, wel de overstap te maken. Scheelt weer een spreadsheet. En scheelt geld.
Want voor een betaalrekening, een creditcard, en een spaarrekening voor mijn kleine buffer, ben ik bij ABN AMRO minder geld kwijt dan bij de Rabobank. En verhuizen is volgens mij best wel makkelijk sinds de Overstapservice er is.
Een grafisch ontwerper is er zeker niet verloren gegaan aan mij, ik ben en blijf gewoon een saaie financial met binnenkort een moestuin en nu al een lelijke WordPress-installatie. Vormgeving interesseert mij meestal niet zo, ik ben meer van de inhoud. Maar toch heb ik geprobeerd een logo te ontwerpen voor mijn nieuwe stekje op het internet. Je ziet het (als het goed is) als icoontje op het tabblad in je internetbrowser, en ook als logo in de balk bovenaan mijn webpagina. Een groen steeltje met twee deels overlappende blaadjes. Een zaailing.
Een zaailing is een jonge, uit zaad gegroeide of opgekweekte plant, lees ik op Wikipedia. Het kan zowel een kruidachtige als een houtachtige plant betreffen. De ontwikkeling van de kiemplant begint met de kieming van het zaad. Zodra het eerste ware blad tevoorschijn komt, wordt de kiemplant een zaailing genoemd.
Het is een symbool voor nieuw leven dus, zo’n zaailing. Net als ons nieuwe leven hier in Elders. Ik vond het wel passen voor mijn nieuwe blog. Mocht ik het hier op dit weblog 10 jaar volhouden, dan verander ik het logo misschien nog wel eens in een echte boom…
Vaak heb ik er over getwijfeld, maar ik heb mijn beleggingsportefeuille nog steeds bij SAXO BANK. Ook heb ik nog geen tweede broker gekozen naast SAXO. Dat is ook even iets minder urgent, door onze verhuizingen ben ik even gestopt met de nieuwe inleg.
Er waren veel aanloopproblemen na de overgang van BINCK naar SAXO. Maar die zijn voor mijn gevoel wel een beetje onder controle. En eigenlijk mis ik BINCK nog steeds. Maar het afgelopen jaar heb ik bij SAXO weinig te klagen. Ze communiceren goed, het platform is stabiel, dividend wordt tijdig betaald. Wat wenst een belegger zich nog meer?
De afgelopen weken ontving ik twee mailtjes van SAXO. Ze houden duidelijk een grote voorjaarsschoonmaak.
Fusie
In de eerste mail stond dat SAXO voornemens is om BINCKBANK N.V. te laten samengaan met SAXO BANK A/S door middel van een juridische fusie. En dat is eigenlijk geen verrassing. Het is alweer jaren geleden dat BINCK overgenomen werd. Vaak wordt er bij een overname beloofd dat alles hetzelfde blijft. Maar dat duurt nooit eeuwig. Uiteindelijk wil je toch naar één platform, één merk, één juridische structuur. Eenvoudiger en goedkoper zodat er meer winst naar de aandeelhouders stroomt. Dus na de meeste overnames zie je de trieste restanten van het overgenomen bedrijf langzaam wegzinken in het corporate moeras van de overnemende partij.
SAXO BANK A/S, de moedermaatschappij, is een Deens bedrijf. Het is eigendom van Geely Financials Denmark A/S (dochter van de Chinese automaker Zhejiang Geely Holding Group Co., Ltd) met iets meer dan 50 procent van de aandelen, oprichter en CEO Kim Fournais heeft iets meer dan 27 procent in handen, en de in Finland gevestigde verzekeraar Sampo Group heeft ruim 19 procent van de aandelen. Ik voel me nog steeds niet helemaal comfortabel dat ik beleg via de Chinezen, maar blijkbaar nog niet oncomfortabel genoeg om dat te veranderen.
In Nederland heeft SAXO BANK A/S destijds BINCKBANK N.V. overgenomen. En die voert in Nederland het merk SAXO, maar de onderliggende juridische entiteit heet totnogtoe dus nog gewoon BINCKBANK N.V. Maar dat duurt dus niet lang meer. SAXO zegt dat de gevolgen voor mij minimaal zijn, maar juridisch vind het wel een behoorlijke verandering.
Als gevolg van de juridische fusie zal BINCKBANK N.V. namelijk verdwijnen en wordt de dienstverlening voortgezet onder de Deense bankvergunning. Dit betekent ook dat ik rechtstreeks rekeninghouder word bij de Deense moedermaatschappij SAXO BANK A/S.
Mijn geld (dat betekent: het saldo op mijn beleggingsrekening, niet de waarde van mijn beleggingsportefeuille) wordt beschermd door het Deense depositogarantiestelsel. Dat is, net als het Nederlandse depositogarantiestelsel, gedekt tot een bedrag van € 100.000 per rekeninghouder.
De Nederlandse vestiging van SAXO BANK blijft gelukkig wel onder toezicht staan van De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM), naast de Deense Financiële Toezichthouder (DFSA).
En mijn beleggingen blijven beschermd en bewaard op een aparte rekening, zoals de Europese regelgeving vereist. Ze zouden het ook eens moeten wagen om dat niet te doen… En mijn persoonlijke gegevens blijven beschermd volgens de Europese regels van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).
In de directe dienstverlening ga ik er weinig van merken. Hetzelfde bankrekeningnummer. Hetzelfde handelsplatform. Maar dan juridisch geleverd vanuit Denemarken. Daarmee zit ik officieel in drie landen. Mijn spaarrekening valt onder het Duitse stelsel, mijn lopende rekening onder het Nederlandse stelsel, en mijn beleggingsrekening valt onder het Deense stelsel. Ook dat is Europese eenwording (en een vorm van risicospreiding).
Vind ik dat vervelend? Steeds minder eigenlijk. Europa is groter dan Nederland, gelukkig maar. Ik merk wel dat ik oplet dat mijn geld niet in kleine landen met hele grote financiële sectoren terechtkomt, zoals Estland. Toch een beetje het gevolg van de ICESAVE crisis, denk ik.
Lagere tarieven!
Twee weken later kreeg ik nog een ander mailtje van SAXO. De tariefstructuur gaat op de schop. Het is gedaan met de groene en blauwe en andere kleurtjes uit de BINCK-tijd. We gaan over naar Brons, Zilver en Goud. Je begint in Brons, zodra je vermogen (bij SAXO) boven de € 200.000 komt ben je Zilver. En boven € 1.000.000 word je Goud. Simpel.
En bij een hoger niveau horen lagere tarieven. Dat is fijn. Zeker als je geen Brons meer bent. Mijn portefeuille bevat vier ETFs. Twee daarvan (VWRL en TDIV) worden verhandeld op Euronext Amsterdam. De andere twee, IUSN en ISPA, worden verhandeld op de Duitse XETRA beurs. Voor alle vier die ETFs betaal ik bij mijn huidige abonnement 0,1% van de orderwaarde, met een minimum van € 6 en een maximum van € 150.
In de nieuwe situatie betaal ik minder voor de twee beurzen waar ik op handel. Al moest ik even goed zoeken op de site van SAXO voordat ik het helder had.
Brons
Zilver
Goud
Euronext
0,08% (min. € 2 / max. € 150)
0,05% (min. € 2 / max. € 75)
0,03% (min. € 2 / max. € 75)
Deutsche Börse XETRA
0,08% (min. € 3)
0,05% (min. € 3)
0,03% (min. € 3)
Service Fee
Bij Saxo betaal ik ook een maandelijkse service fee. Met mijn huidige abonnement is dat € 3,50 + 0.01% van de portefeuillewaarde, met een maximum van € 48,50.
In de nieuwe structuur is er een verlaagde service fee zonder minimum. Je betaalt 0.01% van de portefeuillewaarde, met een maximum van € 40,00. En je ontvangt de betaalde service fee de volgende maand steeds terug in de vorm van transactiekostentegoed (met een geldigheid van één maand).
Rente op het saldo op mijn beleggingsrekening krijg ik niet meer, dat is pas vanaf € 100.000. Maar zoveel geld heb ik nooit op mijn beleggingsrekening staan. Meestal is het net genoeg voor de maandelijkse service fee.
Effect voor mijn portefeuille en strategie
Momenteel leg ik niet meer maandelijks in op mijn beleggingen. Dat ga ik wel weer doen zodra het financiële stof van onze verhuizingen is neergedaald. En dan heeft deze wijziging behoorlijk wat impact op mijn jaarlijkse kosten.
Mijn maandelijkse service fee wordt € 3,50 lager. En dat bedrag krijg ik maandelijks als transactietegoed weer terug. Dat betekent in mijn situatie dat ik gratis kan handelen. De optelsom van verlaagde service fee en het wegvallen van de transactiekosten scheelt mij ruim € 100 in kosten per jaar. Toch mooi meegenomen.
Heb jij wel eens een mazzeltje met lagere tarieven?
Meneer Elders vindt zichzelf een hele brave burger. Ik houd mij aan de regels, rijd zelden te hard, en betaal netjes mijn belastingen (al dacht de Belastingdienst daar een tijdje geleden anders over). Eigenlijk best een brave burger dus. Dat vind ik niet meer dan normaal. Al merkte ik vroeger in de Grote Stad wel dat niet iedereen in Nederland daar hetzelfde over denkt…
Maar nu krijg ik toch weer het gevoel dat de overheid mij beschouwt als een gevaar voor de samenleving. Een bedreiging voor de democratische orde zelfs. En dat allemaal door onze moestuin.
Het onderwerp van de analyse is de Soevereinen-beweging in Nederland. Een verzamelnaam voor mensen die om diverse redenen en met diverse meer of minder kromme complotredeneringen zich afkeren van de samenleving. Niet zelden door brieven te sturen aan overheidsinstanties dat ze hun lidmaatschap van de B.V. Nederland willen opzeggen en hun (niet bestaande) geboortetrust met heel veel geld willen opeisen. Meneer Elders is 20 jaar rijksambtenaar geweest, maar in die tijd ben ik nooit een kwaadaardige elite-hagedis van een andere planeet tegengekomen die ons wil regeren. Ik heb de overheid wel fouten zien maken, onder andere met de toeslagen, en zien worstelen met het oplossen ervan. En ik snap wel dat mensen dan teleurgesteld raken in de overheid (die er toch ook vooral zou moeten zijn om burgers te helpen en te beschermen). Maar ik snap niet dat je jezelf dan laat misleiden door proleten die nog erger zijn dan de meest incapabele ambtenaar in Nederland, en die beloven om je tegen betaling te verlossen van al je problemen. Het lijken wel bloggers…
Meneer Elders is een Soeverein?
Nu las ik die publicatie uit professionele interesse. Ook omdat ik kort daarvoor een goede analyse zag van de filosofische achtergronden van de soevereinenbeweging. En van de selectieve uitleg die vooral het complotdeel van deze beweging geeft aan deze filosofie.
Maar tijdens het lezen werd ik op enig moment toch als door een wesp gestoken. Dit ging over mij! Ook ik ben onderdeel van het gevaar voor de democratische rechtsorde in ons mooie landje.
Want wat lees ik op pagina 14 in de tweede alinea? ‘Deze groep soevereinen (of: autonomen) is zeer gevarieerd en houdt zich bezig met zaken als het aanleggen van een eigen moestuin’. En laat dat nou net één van de dingen zijn waar ik mij hier in Elders echt mee bezig wil gaan houden. Gevaar! En ik heb natuurlijk ook al de Randstad en mijn werk bij de rijksoverheid de rug toegekeerd. Nog meer gevaar! Het kan niet anders, ik ben een verdachte. Moestuinierders aller landen, verenigt u om het systeem omver te werpen…. Ik sta vast en zeker op de radar van de veiligheidsdiensten. 😀
Het wordt nog erger…
En het is niet alleen de moestuin. Ik draag ook gedachtegoed uit. Ik heb immers dit weblog, waar ik vertel over mijn keuzes en gedachten. Daarmee draag je het narratief uit, zo lees ik. En dan ben je pas echt gevaarlijk, lees ik in de analyse. Dan moet je goed in de gaten gehouden worden.
Hierbij wil ik dus al mijn nieuwe volgers vanuit de veiligheidsdiensten van harte welkom heten. Ik weet niet hoe het is met de andere soevereinen, want daar heb ik geen contact mee. Maar ik blijf zelf gewoon een brave burger. Beloofd!
Voel jij je wel eens aangesproken door de overheid?
Lieve lezers, vandaag een unicum bij Elders Leven. We hebben een gastblogger. En niet zomaar eentje. Hondje zit hier achter het toetsenbord om te vertellen over zijn leven in Elders.
Een hondenleven
Toen papa Geldnerd onlangs schreef over een levensreddende operatie ging er een schokgolf door de lezers van zijn toenmalige blog. Het ging om zijn laptop, een vervelende zwarte doos waar hij veel te veel tijd mee doorbrengt. Maar diverse lezers dachten na het lezen van de titel dat het wellicht om mij ging. Mij, Hondje the Magnificent. Bijna 16 jaar oud en still going strong. Oké, ik hoor vrijwel niets meer. Maar dat maakt niet uit. Want vroeger luisterde ik ook al niet. Ook al hoorde ik het destijds nog wel.
Hondje op leeftijd
En ik zie steeds minder. Mijn oogjes worden steeds grijzer. Staar. Dat probeer ik weg te wrijven, maar het helpt niet. Vooral in het donker zie ik slecht. En dat is wel een dingetje. Want tot voor kort woonden we op een plek die ik al heel lang kende. Sinds eind 2016 woonden we daar. En in die buurt kende ik iedere graspol, elke boom, en elke lantaarnpaal. Duizenden drolletjes heb ik daar neergelegd, en tienduizenden plasjes heb ik er gedaan. Dan maakt het dus niet zoveel uit of het licht of donker is. Ik vond mijn weg wel.
Maar een tijdje geleden zijn we verhuisd naar een andere plek. Waar alles anders is. De kamers. De plekken van mijn mandjes, mijn drinkbakjes, en mijn etensbak. En ook buiten het huis is alles anders. Donkerder vooral. Met vreemde geuren van andere beestjes. Graspollen en bomen en struiken die ik nog niet ken. En die ik ook niet zomaar opgeslagen krijg in mijn hondenhersentjes op leeftijd.
Want tsja, ik ben ook wel een beetje dement. Loop soms spontaan de andere kant op als ik uit de bosjes kom. En ’s ochtends weet ik soms niet meer wie ik ben, waar ik ben, en wie die vreemde wezens zijn die met mij wakker worden. Dan sta ik een beetje zielig voor mij uit te staren. Als ik dan even mag snuffelen aan papa Geldnerd en mama Vriendin dan komt het wel weer terug. Weet ik weer wie ze zijn. En ben ik blij dat ik er ben en zij er zijn.
Minder asfalt en beton
Hier in Elders is het verder best wel leuk. Minder asfalt en beton. Veel meer grasvelden en bomen. Dat is hard werken voor een Hondje zoals ik. Want het is allemaal territorium dat gemarkeerd moet worden. Elke wandeling moet ik tientallen keren mijn pootje optillen om een markering achter te laten. Weet je wel hoe moeilijk dat is voor een Hondje met artrose? Gelukkig heb ik ook hier een dokter die mij elke maand een spuitje geeft. Een wondermiddeltje. Na dat spuitje staat papa weer zuchtend af te rekenen bij de dokter, maar ik voel mij herboren en dribbel weer parmantig naar buiten. Borstkas vooruit, en grommend en snauwend naar andere hondjes.
Tsja… Die andere hondjes. Vroeger in Geldnerd City had ik een uitlaatservice met een hele lieve juf. Die heb ik hier weer. Met zelfs twee lieve juffen. Maar in Geldnerd City waren het vooral andere kleine hondjes. Hier niet. Hier zijn ze groot. Er lopen ondermeer twee herdershonden en een Rhodesian mee. Niet dat het wat uitmaakt. Ik heb ze heel duidelijk gemaakt dat ik de baas ben. Mijn honden-ego is veel groter, ik heb veel meer levenservaring, en meer street credibility met mijn leven in het Verre Warme Land en in Geldnerd City. Die grote honden accepteren gelukkig mijn leiderschap, want anders zou ik ze hardhandig tot de orde moeten roepen.
(Vr)Eten
Eigenlijk heb ik altijd al een problematische relatie met eten gehad. Ik ben geen eter, ik ben een snacker. Het maakt eigenlijk niet uit welke brokken je me voorzet (hele dure dieetbrokken sinds ik een aantal jaren geleden ziek werd), want die blief ik niet. Maar als je met snacks aan komt zetten, dan ben ik er als de kippen bij. En ik ben ook dol op alles wat papa en mama op hun bordjes hebben liggen, daar bedel ik steeds vaker om. Maar daar geven papa en mama bijna nooit aan toe. Ik ben zielig. Ik word verwaarloosd!
De nadelen van Elders
Is dan alles fantastisch hier in Elders? Nee!
Zo is papa Geldnerd vaker weg. In Geldnerd City werkte hij de laatste jaren meestal thuis. Was hij af en toe weg met een grote zwarte tas, maar dat duurde meestal maar een paar uurtjes. Bijna altijd was hij er als ik terugkwam van de uitlaatservice. Maar hier in Elders is papa weer wat vaker op stap. Drie hele dagen per week. Dan is hij heel vroeg weg en heel laat terug. Dat vind ik niet leuk. En dat laat ik graag merken. Maar 10 minuten later ben ik toch ook heel blij dat ik gewoon weer bij hem op schoot kan kruipen om in slaap te vallen.
Wat wel leuk is: Er zijn hier hele grote ramen om naar buiten te kijken. Dat doe ik veel, dat zien papa en mama aan de afdrukken van mijn hondensnuitje op het glas. En papa en mama hebben het ook steeds vaker over de hele grote tuin waar we straks gaan wonen. Helemaal omheind. En helemaal voor MIJ. Me, the top dog. Met de hele dag zon om in te liggen.
Verandering met een grote V
De verhuizing naar Elders is de derde grote verandering in mijn hondenleven. Eerst ben ik in het Verre Warme Land, waar ik geboren ben, van mijn oorspronkelijke huisje naar mama en papa Geldnerd gegaan. Daar heb ik erg aan moeten wennen, ik was erg verdrietig. Toen zijn we van het Verre Warme Land naar Nederland gegaan, in een vliegmasjien. Het was hier koud en nat, en dat in de zomer! Tussen mij en het verschrikkelijke klimaat hier is het nooit meer goed gekomen! En nu zijn we van Geldnerd City naar Elders verhuisd.
Dat zijn grote veranderingen in een hondenleven. Dat jullie niet denken dat ik het makkelijk heb. Gelukkig krijg ik veel aandacht van papa en mama. En gelukkig blijf ik wel de allerliefste en allerschattigste. Dat zal ik ook blijven. Hopelijk nog héél erg lang!
Hebben jullie zelf een huisdier? Geven jullie die vandaag een extra knuffel namens mij?
Als Geldnerd heb ik geprobeerd om een beetje anoniem te blijven. Niet heel erg precies, en in ruim 8 jaar bloggen sluipt er wel eens een foutje in die wat informatie prijsgaf. Mensen die goed zoeken kunnen echt wel uitvinden wie Geldnerd in het echt was. Ook Meneer Elders gaat niet open op internet zetten wie hij is en waar hij woont.
Toch wil ik jullie wat weetjes meegeven over het huis dat we hier gekocht hebben. Huize Elders. Dingen die vast en zeker een rol gaan spelen in mijn blogjes hier.
De tip voor Huize Elders kwam uit het netwerk. Het huis stond niet officieel te koop, maar de tipgever wist dat de bewoners erover dachten om te gaan verhuizen. Iets met leeftijd en gezondheid en een (te) grote tuin. We waagden er een berichtje aan en zaten een aantal dagen later samen aan de koffie.
Huize Elders is alles waarvan ik droomde als ik nadacht over buiten wonen. Oud maar liefdevol onderhouden. Voldoende woonoppervlak verdeeld over een begane grond en een etage onder het dak, en heel veel tuin (1.000 m2) en zelfs een stukje verwilderd weiland (500 m2).
Huize Elders ligt buitenaf. Enkele kilometers van Het Dorp. En ruim tien kilometer van De Stad. We hebben wel buren, een kluitje aan huizen bij elkaar, De Buurtschap. Huize Elders ligt verder tussen akkers en bossen. Ver van snelwegen, bebouwing, en andere bronnen van onrust. Als ik in de tuin sta hoor ik vogels, verder helemaal niets. ’s Avonds wordt het er Donker met hoofdletter D. Die sterrenhemels….
Bij Huize Elders hoort een garage / schuur van ruim 40 m2. Die was door de vorige eigenaren in ruim 35 jaar volgestapeld met meuk mogelijk nuttige dingen. Een deel van de inhoud, bijvoorbeeld al het tuingereedschap, hebben we overgenomen.
Wat er nog niet ligt, is glasvezel. Een aantal kilometer verderop in Het Dorp ligt het wel. Maar wij liggen zo afgelegen dat het waarschijnlijk een van de laatste plekken in Nederland zal zijn die glasvezel gaat krijgen. KPN biedt ‘een stabiele DSL verbinding van 12 Mbit’. ‘Gelukkig’ hebben we er wel ZIGGO.
Een klein deel van de tuin is al ingericht als moestuin. Dat wil ik de komende jaren uit gaan breiden. Maar er staat bijvoorbeeld al een kas van ongeveer 6 m2. En er is een enorme actieve composthoop. We kunnen dus een vliegende start maken.
We hebben ook meerdere regentonnen. Waarmee we honderden liters water op kunnen slaan, voor gebruik in de tuin. Daar hoop ik de komende jaren nog wel wat extra opslagcapaciteit aan toe te voegen. En we hebben een grondwaterpomp.
Een deel van onze grond is niet ingericht als tuin. De vorige eigenaar heeft, samen met een buurman, het achtergelegen weiland gekocht. Dat is deels van de buurman en deels van ons. De buurman laat het een deel van het jaar begrazen. Die afspraak houden we voorlopig in stand. Als we op termijn ons deel van het weiland zelf in gebruik willen nemen dan kan dat uiteraard.
En het ligt weliswaar buitenaf, maar indien nodig kunnen we er wel boodschappen laten bezorgen, alle grootgrutters zeggen dat ze hier gewoon afleveren. ’s Winters kan dat even spannend zijn, want onze straat wordt niet geveegd of gestrooid.
We hebben houten luiken voor de ramen. En zonnepanelen op het dak. Verschillende terrassen in de tuin met heel veel zon. Oude hoge bomen. Allemaal nieuwe dingen om mee om te leren gaan. Ik heb er heel veel zin in!
We verkeren in de prettige omstandigheid dat we de sleutels van Geldnerd HQ eerder overdragen dan dat we de sleutels van Huize Elders ontvangen. Prettig, want het betekent ondermeer dat we geen overbruggingsfinanciering of andere ingewikkeldheden nodig hebben voor de financiering van Huize Elders. Maar het levert ook wel wat administratieve uitdagingen op.
Want we worden tijdelijk dakloos. Immers, we moeten ons uitschrijven op ons adres in Geldnerd City. Maar we hebben nog geen adres in Elders waar we ons in kunnen schrijven. Op ons tijdelijke woonadres kunnen we ons niet in laten schrijven. En een adres is in Nederland wel handig en verplicht om te hebben… Iedereen die in een half jaar minimaal 4 maanden in Nederland verblijft, moet zich laten inschrijven in de Basisregistratie Personen (BRP), lees ik op de website van de Rijksoverheid.
Gelukkig heeft onze alles overzienende overheid ook hier een administratieve oplossing voor verzonnen. Het briefadres. Dat houdt in dat iemand je toestemming geeft om tijdelijk gebruik te maken van zijn / haar adres voor het ontvangen van post van officiële instanties. Onder andere nuttig als je in een zorginstelling verblijft of in de gevangenis zit. Het is geen woonadres, of postbus, maar je maakt gebruik van het adres van iemand anders die in het basisregister personen ingeschreven staat.
En ook in onze situatie heb je daar recht op. Maar gemeentes zijn er niet allemaal even happig op, merkte ik toen ik op onderzoek uitging. Want ze hebben er wel administratieve last van, maar ze kunnen je geen belastingaanslag of andere heffing of rekening sturen.
Om je in te schrijven op een briefadres heb je een briefadres-gever nodig. Dat deel was eenvoudig. De ouders van Vriendin wonen in de gemeente waar ook ons tijdelijke woonadres is. Dus doorzocht ik de website van deze gemeente. En vond een verwijzing naar de lokale regeling die te vinden was op wetten.overheid.nl. Met daarin een verwijzing naar een vragenlijst en een formulier die niet te vinden waren…
Nu is een Meneer Elders natuurlijk niet voor één administratief gat te vangen. Laveren door bureaucratische procedures en ambtelijke mist is mijn roeping, immers. Dus probeerde ik de gemeente te bellen. Tijdens kantooruren, uiteraard. Maar er werd niet opgenomen. Minutenlang liet ik de telefoon overgaan, maar wat er ook gebeurde, geen menselijke stem kwam aan de telefoon. Gelukkig heeft deze gemeente elektriciteit, stromend water, riolering, én een internetaansluiting. En dus een e-mail adres. Ik vertrouwde mijn vragen dus toe aan het beeldscherm en verzond mijn e-mail. En toen bleef het uiteraard stil.
Vier werkdagen later besloot ik nog maar eens de telefoon te pakken. En toen kreeg ik zowaar een mens aan de telefoon. Die een terugbelnotitie maakte voor de Afdeling BurgerPestenZaken. Die zowaar binnen een uur terugbelde.
Ik las de e-mail voor die uiteraard nergens te vinden was bij de gemeente gaf een uitleg van onze situatie. Men was niet enthousiast maar moest wel toegeven dat we recht hadden op een inschrijving op briefadres. En ik maakte een afspraak voor een week later. Eén van de schoonouders moest ook meekomen om te tekenen, en we moesten ook een kopie van ons koopcontract van Huize Elders overleggen. En dan zou men ons bij de gratie des Heeren en in naam van koning Willem-Alexander wel in kunnen schrijven. Mits tijdelijk.
Een week later liepen we het gemeentehuis binnen met schoonmoeder en de koopovereenkomst onder de arm. We meldden ons voor de afspraak. De medewerkster achter de balie kreeg nog even instructies van een senior, want ze had nog nooit een inschrijving op briefadres gedaan. Het schijnt niet heel vaak voor te komen. Schoonmoeder mocht een uitgebreid formulier invullen waarin zij toestemming gaf. Vriendin en ik mochten elk een nog uitgebreider formulier invullen waarvan we gelukkig de helft konden negeren, want niet van toepassing op onze situatie. Er werden paspoorten bekeken en ons koopcontract werd doorgespit. En een kwartiertje later stonden we weer buiten. En woonden we officieel niet meer in Geldnerd City
Dus. Stilletjes zijn we administratief vertrokken uit Geldnerd City. Weer een stapje op weg naar Elders!
