Ik heb het al vaker gehad. Ook in die periode in 2016 waarin achtereenvolgens de Britten besloten om uit de EU te stappen, en de Amerikanen voor de eerste keer een genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen als president kozen.
Ook in die periode waarin corona uitbrak, we niet wisten waar we aan toe waren, en in de jaren daarna hopeloos verdeeld raakten over nut en noodzaak van coronamaatregelen en vaccinaties.
En die periode waarin Poetin de druk opvoerde in Oekraïne en uiteindelijk binnenviel, terwijl de wereld toekeek en hulp uiteindelijk langzaam op gang kwam. En soms ook weer verdwijnt.
De meest recente Tweede Kamerverkiezingen in Nederland en de klucht / het drama dat daarna volgde.
En recenter wederom de verkiezing van diezelfde genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen én inmiddels met strafblad als president van de Verdeelde Verenigde Staten, met steun van een stelletje mensen met meer geld dan goed voor ze is en een professionele sloper genaamd Mister X die wat mij betreft een enkeltje Mars kan krijgen. Hoezo democratie?
Allemaal periodes waarin ik me afvraag of we als mensheid wel iets leren van alle fouten die we maken. Of we niet gewoon een heel domme diersoort met zelfdestructieve neigingen zijn? Of we het niet gewoon verdienen om uit te sterven? En heel soms denk ik dan aan Darwin. Want diersoorten die zich niet snel genoeg aanpassen aan veranderingen in hun omgeving sterven uit. En wij zijn ook maar een diersoort.
Ik voel machteloosheid. Kleine nietige ikke kan er heel weinig aan doen, aan al die vervelende dingen in de wereld. Ik voel me beurtelings heel boos en heel verdrietig. En dat zijn geen fijne emoties. Ik word er geen fijner mens van, voor mezelf en voor mijn omgeving.
Normaliter ben ik een nieuwsjunkie. Graag goed geïnformeerd en nauwgezet volgend wat er gebeurt in deze wereld. Maar ook dat helpt natuurlijk niet. Elk uur word je weer geconfronteerd met ‘de toestand in de wereld’. En met je eigen onvermogen om er iets mee te doen. Tijdens de coronaperiode ben ik daarom voor het eerst op een nieuwsdieet gegaan. En dat heb ik mijzelf nu weer gegund. In het weekend vóór de inauguratie van die criminele wortel ben ik gewoon gestopt met naar het journaal kijken en nieuwssites bezoeken. In mijn auto staat de radio vastgeklikt op NPO Soul en Jazz. Met alleen op het hele uur een kort nieuwsbulletin waar ik meestal snel het geluid even bij uitzet.
Eigenlijk bevalt het mij uitstekend. Het scheelt me veel tijd en het scheelt me heel erg veel negatieve emoties.
Want wat kan ik doen? Ik kan bij alle verkiezingen waar ik mijn stem uit mag brengen proberen te kiezen voor mensen waarvan ik denk dat ze wel verstandige keuzes kunnen maken. En verder pleeg ik klein verzet. Door te stoppen met Microsoft, Google, en Meta. Zelfs de familie-app is nu over van Whatsapp naar Signal. Ik denk niet dat Mark Zuckerberg daar wakker van ligt, maar als genoeg andere mensen dat ook doen misschien wel. En verder doe ik mijn best om mijn eigen kleine leefwereld een beetje mooier te maken.
En ondertussen kijk ik af en toe naar de grote wereld en vind ik dit idee nog steeds best aanlokkelijk klinken.
Voel jij je wel eens machteloos?
Jazeker, daarom heb ik mijzelf een permanent dieët gegund van het hele dpg aparaat en het circus Maximus wat men de overheid noemt. Waarvan een hoop zaken die naar buiten worden gebracht ook nog eens niet correct zijn. Het is jammer dat de destructieve eigenschappen van de mens tot uiting komen, door alleen maar de onderlinge verschillen te benadrukken. En om die te gebruiken voor allerlei handelingen tegen elkaar. In plaats van met elkaar. Dat roept bij mij zeker een machteloos gevoel op. Wat ik gelukkig kan verminderen door mijn eigen wereld te beschermen en mooier te maken.
Ja, die machteloosheid voel ik soms ook, zeker omdat je als eenling niets begint tegen zoveel nonsens op beleidsniveau…
Maar voor mij hoort bij die machteloosheid ook het zoeken naar handelingsperspectief…iets doen om je minder machteloos te voelen. Dus ik zoek de lichtpuntjes, of maak zelf kleine lichtpuntjes. Een glimlach naar een wandelaar, mooie nieuwsberichten(er komt geen vierde aanvliegroute Schiphol las ik net) We doen een koffieuurtje met buurtbewoners, en sinds kort ook een filmavond elke maand. Proberen de onderlinge banden te versterken, gezellige momenten maken in de verder steeds meer verrottende wereld. Klein verzet.
Ik ben aan het nadenken hoe verzet er tegenwoordig uit zou moeten zien. En wat ik zou kunnen doen. Mocht het hier een situatie zoals WW2 worden (absurd dat je deze zin zonder overdrijving kunt opschrijven tegenwoordig), dan wil ik iets kunnen doen.
Ik blijf het nieuws volgen maar wel minder de dagelijkse maalstroom en meer de achtergronden. Word je nog steeds niet vrolijk van, overigens…
Maar ons enige antwoord is wat mij betreft: verzet. Je organiseren, en iets doen.
De Amerikaanse overheid doet het best goed. De dollar is de grondslag van alle financiële markten. Handel en welvaart in de wereld stijgt snel. Zo is in China het autobezit de afgelopen tien jaar verdrievoudigd. Hoe is dit te verenigen met het concept van een oranje wortel als leider van de Amerikaanse federale overheid?
Voor iedere mens zijn er machtiger mensen boven en dienende mensen onder. In die context is “goed geïnformeerd” zijn nuttig, omdat je daarmee de sturing van de groep boven je leest. In vergelijking met sturen door geweld is deze vorm van sturing eigenlijk best prettig.
Ik probeer altijd zo positief mogelijk te blijven en ben me bewust dat mijn invloed op het grote geheel minimaal zal zijn. Het verschil kan ik gelukkig wel in de kleinere kring om me heen maken. Gesproken nieuws vermijd ik, daar ik dan meer hoor wat me niet interesseert dan wel. Waar ik qua nieuws wat over wil weten op het web kijk ik naar.
Hier ook op een nieuwsdieet.
Echt hoor ik word heel verdrietig van het feit dat de mens maar niet leert van de geschiedenis.
Het is triest en in mijn eigen kleine kring probeer ik blijheid en vriendelijkheid uit te dragen.
Ik deel volledig het gevoel, maar boosheid en verdriet is het niet, eerder gelatenheid /machteloosheid.
Het nieuws volg ik enkel in het kader van m’n werk maar probeer ik zo veel mogelijk te vermijden, idem voor DPG media clickbait.
Het loskoppelen van big tech zal voor mij nog even duren, privé lukt het meer en meer, maar niet evident.
Het verschil maken in de directe cirkel is belangrijk, echt praten, samenkomen etc.
En er is altijd nog het handboek van geweldloos verzet indien nodig 😉
Hoeveel procent van je vermogen zit in Amerikaanse trackers/etf?
Ik werk voor een Amerikaans bedrijf. En heroverweeg dat ook. Ondertussen komt er geen Tessla Swasticar, en heb ik de eerste tech dingen uitgezet (Zwift, netflix, strava). Facebook had ik al niet, LinkedIn staat op de nominatie. WhatsApp heb ik voor een groepsapp over het sporten van de kinderen. Een sociaal leven heb ik niet, dus daar heb ik het niet voor nodig.
De laatste zin maakt me aan het lachen.
Goed dat je de Tesla heroverweegt.
Herkenbaar, helaas. Helemaal op nieuwsdieet ben ik niet, daarvoor ben ik ook te nieuwsgierig, maar ik ben wel selectiever geworden. En als tegenwicht ben ik meer dingen zelf aan het maken en repareren, en kweek ik sla en peultjes op mijn balkon. Zelfvoorzienend word ik er niet mee, maar het houdt me positief bezig en ik kan het delen, en dat is fijn.