Machteloos
Ik heb het al vaker gehad. Ook in die periode in 2016 waarin achtereenvolgens de Britten besloten om uit de EU te stappen, en de Amerikanen voor de eerste keer een genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen als president kozen.
Ook in die periode waarin corona uitbrak, we niet wisten waar we aan toe waren, en in de jaren daarna hopeloos verdeeld raakten over nut en noodzaak van coronamaatregelen en vaccinaties.
En die periode waarin Poetin de druk opvoerde in Oekraïne en uiteindelijk binnenviel, terwijl de wereld toekeek en hulp uiteindelijk langzaam op gang kwam. En soms ook weer verdwijnt.
De meest recente Tweede Kamerverkiezingen in Nederland en de klucht / het drama dat daarna volgde.
En recenter wederom de verkiezing van diezelfde genetisch gemanipuleerde wortel met persoonlijkheidsstoornissen én inmiddels met strafblad als president van de Verdeelde Verenigde Staten, met steun van een stelletje mensen met meer geld dan goed voor ze is en een professionele sloper genaamd Mister X die wat mij betreft een enkeltje Mars kan krijgen. Hoezo democratie?
Allemaal periodes waarin ik me afvraag of we als mensheid wel iets leren van alle fouten die we maken. Of we niet gewoon een heel domme diersoort met zelfdestructieve neigingen zijn? Of we het niet gewoon verdienen om uit te sterven? En heel soms denk ik dan aan Darwin. Want diersoorten die zich niet snel genoeg aanpassen aan veranderingen in hun omgeving sterven uit. En wij zijn ook maar een diersoort.
Ik voel machteloosheid. Kleine nietige ikke kan er heel weinig aan doen, aan al die vervelende dingen in de wereld. Ik voel me beurtelings heel boos en heel verdrietig. En dat zijn geen fijne emoties. Ik word er geen fijner mens van, voor mezelf en voor mijn omgeving.
Normaliter ben ik een nieuwsjunkie. Graag goed geïnformeerd en nauwgezet volgend wat er gebeurt in deze wereld. Maar ook dat helpt natuurlijk niet. Elk uur word je weer geconfronteerd met ‘de toestand in de wereld’. En met je eigen onvermogen om er iets mee te doen. Tijdens de coronaperiode ben ik daarom voor het eerst op een nieuwsdieet gegaan. En dat heb ik mijzelf nu weer gegund. In het weekend vóór de inauguratie van die criminele wortel ben ik gewoon gestopt met naar het journaal kijken en nieuwssites bezoeken. In mijn auto staat de radio vastgeklikt op NPO Soul en Jazz. Met alleen op het hele uur een kort nieuwsbulletin waar ik meestal snel het geluid even bij uitzet.
Eigenlijk bevalt het mij uitstekend. Het scheelt me veel tijd en het scheelt me heel erg veel negatieve emoties.
Want wat kan ik doen? Ik kan bij alle verkiezingen waar ik mijn stem uit mag brengen proberen te kiezen voor mensen waarvan ik denk dat ze wel verstandige keuzes kunnen maken. En verder pleeg ik klein verzet. Door te stoppen met Microsoft, Google, en Meta. Zelfs de familie-app is nu over van Whatsapp naar Signal. Ik denk niet dat Mark Zuckerberg daar wakker van ligt, maar als genoeg andere mensen dat ook doen misschien wel. En verder doe ik mijn best om mijn eigen kleine leefwereld een beetje mooier te maken.
En ondertussen kijk ik af en toe naar de grote wereld en vind ik dit idee nog steeds best aanlokkelijk klinken.
Voel jij je wel eens machteloos?
