Het nieuwe normaal

  • Berichtcategorie:Leven

Juli 2024. De afgelopen negen maanden stond ons leven op z’n kop. Ik stopte met maandelijks inleggen in mijn beleggingen om contant geld te verzamelen voor dubbele woonlasten en kosten van verhuizingen. Verkocht zelfs een stukje beleggingen om er een dinosaurussap slurpend vervoermiddel van te kopen. Mijn altijd rustige en stabiele financiën stonden op hun kop. Ik registreerde keurig elke transactie in mijn administratie, maar er zaten veel bijzondere transacties bij.

Maar vanaf deze week is alles weer normaal. Mijn salaris komt binnen. En daags erna gaan er vier overboekingen de deur uit.

Twee gaan naar de gezamenlijke huishoudrekening. Eén is voor de bijdrage aan de gezamenlijke huishouding. Die heb ik herberekend op basis van ons uitgavenpatroon hier en onze nieuwe inkomens.. Minder horeca, iets meer supermarkt. Nieuw energievoorschot. Dat soort dingen.

De tweede boeking is voor de aflossing op onze hypotheek. Reguliere aflossing én een extra aflossing in de vorm van de sneeuwbal. Die is meteen weer in ere hersteld. Ik heb zelfs de eerste extra aflossing gedaan voordat de hypotheekverstrekker de eerste reguliere aflossing incasseerde. Dat zal ze leren…

De derde boeking is mijn reguliere maandelijkse storting in mijn Voorzieningen. Die heb ik elke maand gewoon gedaan. Een aantal maanden zelfs extra veel, om geld voor de verhuispotjes te verzamelen. Maar ook deze overboeking is weer terug naar normaal. Ik heb hierbij wel mijn maandelijkse reservering Onderhoud Woning geschrapt. Die doen we nu in de gezamenlijke administratie vanaf de gezamenlijke rekening. Op de gezamenlijke spaarrekening staat inmiddels ongeveer vier procent van de aankoopwaarde van de woning in ons eigen Onderhoudsfonds voor Huize Elders. Of dat genoeg gaat zijn? We zullen zien….

En de vierde boeking gaat naar mijn beleggingsrekening. Gewoon weer elke maand, vanaf deze week. Het beste bewijs dat we in het nieuwe normaal zitten. Financieel gezien dan. Gewoon weer elke maand inleggen en mijn VWRLetjes kopen. Zonder transactiekosten, met dank aan SAXO. Mijn reguliere inleg heb ik niet gedaan sinds november. In totaal 8 maanden gemiste inleg. En dan nog het bedrag voor de aanschaf van de auto. Maar dat heb ik inmiddels allemaal opnieuw ingelegd. De laatste inhaal-inleg is vorige week op de beleggingsrekening gestort, en wordt deze week belegd samen met de reguliere maandinleg. Ik heb dus uiteindelijk alleen een aantal maanden time-in-the-market gemist. Maar in het geheel der dingen en op de langere termijn is dat te overzien.

Een paar dagen later gaat er altijd nog een andere boeking van mijn rekening af. De creditcard. Die rekening is hoger dan in mijn oude leven. Ik betaal mijn brandstof op de creditcard. En ook mijn persoonlijke vaste lasten zijn hoger dan vroeger. Maandelijks wordt de premie voor de autoverzekering geïncasseerd, en de wegenbelasting. Dure hobby, zo’n auto…

Wat ook anders is…

Er zijn nog een paar dingen anders in dit nieuwe normaal. Neem de gemiddelde ochtend in het weekend. Ik kruip niet achter de laptop, om bezig te gaan met de financiën en mijn blogposts. Maar ik ga de tuin in. Door de week maken we een actielijstje voor het weekend. En daar gaan we moedig mee aan de slag. Om de tuin om te toveren in ons eigen paradijsje.

Klusjes in huis blijven liggen. Dat kan ook op een regenachtige dag of straks in de winter. Nu zijn we buiten zodra het kan en zo lang als het kan. En het is altijd weer een fijn gevoel als we aan het eind van de dag op ons terras zitten en uitkijken over ons landgoed. Moe maar voldaan.

Hoe normaal is jouw leven?

Wie heeft een grote wereld nodig?

  • Berichtcategorie:Leven

Meneer Elders heeft een abominabele muzieksmaak. Dat vindt tenminste Vriendin, en soms moet ik haar gelijk geven. Ik draai het hele jaar door Kerstmuziek. In mijn auto staat eigenlijk continu QMusic Foute Radio aan. En ik ben ook dol op ‘bijzondere’ genres als Neue Deutsche Welle en ook Duitse Schlagers.

Een van de leuke neveneffecten van deze afwijking is dat de algoritmes van Spotify serieus in de war zijn over wat mij te adviseren. En dat levert soms juweeltjes van ontdekkingen op als ik een van mijn favoriete nummers uit de foute genres afspeel.

Zo werd ik onlangs geattendeerd op het fantastische (in mijn ogen dan) nummer ‘Fürstenfeld’. De originele versie is van het Oostenrijkse trio S.T.S. Voor de jongeren is er een actuelere versie van voXXclub.

Maar hierbij gebeurde iets onverwachts. Het refrein bleef enorm bij mij hangen. Het is Oostenrijks dialect. Dus doe ik er even een vrije vertaling bij…

Ich will wieder heim,
ich fühl mi dort so alleinn

Ich brauch kein große Welt,
ich will heim nach Fürstenfeld		Ik wil weer naar huis,
ik voel me daar zo alleen

Ik heb geen grote wereld nodig,
ik wil naar huis in Fürstenfeld

En dat refrein raakte mij. Daarom bleef het ook hangen (en ging het nummer op de herhalingsstand). Ik heb geen grote wereld meer nodig. Ik zoek juist de rust en ruimte en de kleine wereld buitenaf. Niet in Fürstenfeld, maar hier in Elders. Een van de belangrijke redenen voor ons vertrek uit Geldnerd City.

Ik werd er ook mee geconfronteerd toen de verhuizers onze spulletjes kwamen brengen. Deels dezelfde ploeg als die onze spulletjes ingepakt had in Geldnerd City. Echt jongens uit de Grote Stad. We zaten later in de ochtend koffie te drinken buiten in de tuin. En één van die jongens zei, heel oprecht: “Je woont hier prachtig, maar ik zou gek worden van de rust en de stilte hier”. Ik niet, verwacht ik. Ik merk nu al dat het mij rust geeft.

Fürstenfeld is overigens een dorpje in het zuidoosten van Oostenrijk. Twee leden van S.T.S. komen er oorspronkelijk vandaan.

Heb jij ook een voorkeur voor foute muziek?

Tussenstand jaardoelen 2024

De tijd glipt soms als zand tussen je vingers door, schreef ik vorig jaar rond deze tijd. Hoe waar is dat? Ons leven is nu compleet anders dan een jaar geleden. We zochten en vonden nieuwe functies elders (wij wel!), we verhuisden naar Elders, we verkochten ons huis in Geldnerd City en kochten een droomhuis in Elders.

Mijn blog is een goede stok achter de deur om af en toe even stil te staan, afstand te nemen, en naar mijzelf en deze gekke wereld te kijken. Het jaar 2024 is alweer voor de helft voorbij. Tijd dus om te kijken hoe het gaat met de doelen die ik mijzelf gesteld heb. Onderdeel van mijn jaarlijkse persoonlijke planningscyclus!

2024DoelenTussenstand
2023DoelenTussenstandEvaluatie
2022DoelenTussenstandEvaluatie
2021DoelenTussenstandEvaluatie
2020DoelenTussenstandEvaluatie

Ik maak een onderscheid tussen Doelen en Systemen. Systemen zijn goede gewoontes die ‘vanzelf’ succes brengen. Doelen zijn idealiter specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgebonden (SMART) geformuleerde concrete dingen die ik wil bereiken.

Systemen

Leven overhoop, dus de systemen overhoop? Dat valt gelukkig mee. Zoals de trouwe lezers weten heb ik een Werksysteem, een Gezond Leven Systeem, een Opgeruimd Leven Systeem, en mijn Financiële Systeem.

Het Opgeruimd Leven Systeem heeft de afgelopen zes maanden z’n waarde meer dan bewezen. We verhuisden naar een tijdelijke woning in Elders met een paar kuub aan spullen die we noodzakelijk vonden. En dat werkt. Een goede reminder dat je niet zo heel veel nodig hebt om je leven te kunnen leiden. Het systeem scheelde ook veel tijd bij het inpakken van Huize Geldnerd. We zijn nu volop bezig om onze weg te vinden in Huize Elders. Het zal nog wel een tijdje duren voordat we hier net zo geoptimaliseerd zijn als in Huize Geldnerd, maar dat geeft niet.

Mijn Financiële Systeem draait ondertussen onverstoorbaar z’n rondjes. Het leven is totaal anders, maar de administratie werkt nog. Ik sta ook op het punt om weer te beginnen met de maandelijkse inleg op de beleggingen en het maandelijks bijkopen van VWRL. De gemiste inleg door het kopen van mijn auto en het opzij leggen van contanten voor de dure verhuisperiode heb ik gerepareerd na de verkoop van Huize Geldnerd.

Mijn Werksysteem is nog in wording in mijn nieuwe baan. Ik heb een aantal vaste waarden meegenomen uit mijn oude werkomgeving, en voeg daar aan toe wat in mijn nieuwe werkomgeving nodig is.

Het Gezond Leven Systeem is helaas nog niet terug op het oude niveau. Mijn gezondheidsklachten zijn chronisch, en ik bekijk van dag tot dag en van week tot week wat er kan. De afgelopen zes maanden betekende dat voor een aantal maanden dat ik geen meter rennend afgelegd heb. De laatste maanden probeer ik één keer per week een hardlooprondje te doen. Gelukkig is de zorg in Elders toegankelijker dan in Geldnerd City, en samen zijn we actief op zoek naar manieren om mijn klachten te verminderen.

Doelen

Voor 2024 ging ik werken met een beperkte set meetbare ambities, schreef Geldnerd ik in januari. Hoe staat het daar inmiddels mee?

OmschrijvingDoelstelling 2024Tussenstand 1 juliDat vind ik
1.Spaarpercentage minimaal 40,0%15% – 45% per maand++
2.Gewichtmaximaal 85,0 kiloTeveel….—
3.Sportmomentenminstens 2x / week2x / maand—
4.Blog9e verjaardag halenAls blogger lukt dat, als Geldnerd niet…+++

Het spaarpercentage is aan de orde geweest in mijn kwartaalrapportage.

Gewicht en Sportmomenten stellen teleur, dat zal je na het voorgaande niet verbazen. Drukke momenten en veel veranderingen werden (iets) te vaak gecompenseerd met lekker eten en/of snoepen. En als je dan onvoldoende sportmomenten hebt om dat er weer af te lopen is de weg naar boven met het gewicht zo gevonden… Hier baal ik oprecht van, de tweede helft van dit jaar moet ik hier echt verbetering laten zien.

En met mijn blog heb ik natuurlijk vals gespeeld. Mijn negende verjaardag als actieve blogger ga ik wel halen. Maar niet meer als Geldnerd. Een ander leven, een andere blog. Ik reken ‘m goed….

Wat vind ik ervan?

Het belangrijkste element van 2024 is voor ons natuurlijk De Grote Verandering. Op 31 december 2023 woonden we in Geldnerd City, en op 30 juni waren we allebei geland in onze nieuwe functies en woonden we in Huize Elders, buitenaf en in het groen met een ruime tuin. In de tussentijd is er veel gebeurd: huis verkocht, huis gekocht, huis leeggehaald, opgeleverd, opgeleverd gekregen, verhuisd naar tijdelijke woning, verhuisd naar definitieve woning, klussen na de oplevering (in willekeurige volgorde). Achter iedere bijzin zit een bak werk, en dat is allemaal in de afgelopen zes maanden uitgevoerd door Team Elders. Vriendin en ikzelf, ondersteund door ons onvolprezen Hondje. Die als een dappere dodo al die veranderingen in zijn hondenleventje ook maar mooi doorstaan heeft.

Al die andere doelen zijn bijzaak. Want het gaat om die grote verandering. Building the life that we do not need vacation from. De volgende levensfase. Ik ben meer dan tevreden over de manier waarop we de afgelopen zes maanden doorgekomen zijn. En dat gewicht aanpakken? Dat komt wel weer….

Hoe gaat het met jouw goede voornemens en persoonlijke doelen voor 2024? Kun jij je nog herinneren wat ze ook al weer waren? 😈

Toch maar de Bahama’s?

  • Berichtcategorie:Leven

Er verstreken deadlines. Aan voorbehouden en voorwaarden werd voldaan. Ons huis in Geldnerd City werd leeggehaald en de inhoud tijdelijk opgeslagen. Er kwamen documenten en een nota van afrekening van een notaris. En onlangs was het zo ver. Op een ochtend, iets na negen uur Centraal Europese Tijd, werden er bij die notaris handtekeningen gezet en was ons huis niet meer ons huis. We werden huisloos.

We hadden weken daarvoor al besloten om de overdracht niet fysiek bij te wonen. Daarvoor hadden we onze handtekeningen al gezet bij de lokale notaris in Elders. Alle sleutels hadden we al achtergelaten bij de verkoopmakelaar. Er werden nog wat mails en appjes uitgewisseld met de enthousiaste jonge kopers van Huize Geldnerd, en dat was het. Twee werkdagen later (rentedagen voor de notaris….) stond er een historisch hoog saldo op onze bankrekening.

Hoe voelt het?

De laatste keren dat we in Geldnerd City waren voelde het al vreemd. Begin januari zijn we vertrokken naar Elders. En daarna was het elke keer alsof we niet meer thuis kwamen. Emotioneel ging het afscheid dus heel erg snel. Ons tijdelijke huisje in Elders voelde al meer als thuis dan Huize Geldnerd in Geldnerd City.

Toen we ons huis leeg haalden was eigenlijk het enige emotionele moment het afscheid van de tuin, die we volledig zelf aangelegd hebben. Dat achterlaten was even moeilijk, ook al weten we dat we er een veelvoud aan tuin met een veelvoud aan mogelijkheden voor terug zullen krijgen. En een veelvoud aan werk.

En ik vond het ook een bijzonder moment toen ik uit de TADO app stapte. De app waarmee onze slimme thermostaat werd aangestuurd. Ik heb de nieuwe eigenaren een uitnodiging gestuurd waarmee ze een account voor Huize Geldnerd aan konden maken. En toen dat bevestigd was heb ik mijzelf verwijderd. De laatste band met Huize Geldnerd.

Losse eindjes

Er zijn nog wat losse eindjes. Administrativia om af te handelen. Ons deel van de laatste aanslag van het waterschap betalen. Idem voor de gemeentelijke belastingen in Geldnerd City. En de eindafrekeningen van het Energiebedrijf en Waterbedrijf zijn al binnen, maar ik moet nog even in de gaten houden dat het geld dat we terugkrijgen ook daadwerkelijk gestort wordt. Allemaal boekhoudkundige dingetjes. Maar verder is het hoofdstuk Geldnerd City helemaal afgesloten. En dat voelt als een belangrijke mijlpaal in onze overgang naar het leven in Elders.

Dilemma?

Dat enorme saldo op onze bankrekening stelde ons nog wel even voor een dilemma. Het was immers een moment waarop we ons volledige vermogen in contanten (en makkelijk te verkopen beleggingen) beschikbaar hadden. Dus wilden we wel doorgaan op de ingeslagen weg, met de nieuwe banen en het nieuwe huis in Elders? Of zouden we de boel de boel laten en een enkeltje Bahama’s boeken? Beetje snorkelen, beetje met de voeten in het strandzand, beetje aan een cocktail lurken…

Maar dat duurde maar even. Vast en zeker wel even leuk hoor, de Bahama’s, maar we zouden ons er snel gaan vervelen. We blijven lekker hier in Elders, en bouwen verder aan ons eigen paradijsje.

Heb jij wel eens een koophuis overgedragen overwogen om alles achter te laten en met de noorderzon te vertrekken?

Ben ik een gevaar voor de samenleving?

  • Berichtcategorie:Leven

Meneer Elders vindt zichzelf een hele brave burger. Ik houd mij aan de regels, rijd zelden te hard, en betaal netjes mijn belastingen (al dacht de Belastingdienst daar een tijdje geleden anders over). Eigenlijk best een brave burger dus. Dat vind ik niet meer dan normaal. Al merkte ik vroeger in de Grote Stad wel dat niet iedereen in Nederland daar hetzelfde over denkt…

Maar nu krijg ik toch weer het gevoel dat de overheid mij beschouwt als een gevaar voor de samenleving. Een bedreiging voor de democratische orde zelfs. En dat allemaal door onze moestuin.

Fenomeenanalyse

Onlangs las ik een analyse gemaakt door de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, de Nationale Politie, en de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. En het was niet zo maar een analyse, het was een fenomeen-analyse. En een fenomeen is iets groots. Van Dale definieert het niet alleen als ieder waarneembaar (natuur)verschijnsel, maar ook als zeldzaam verschijnsel.

Het onderwerp van de analyse is de Soevereinen-beweging in Nederland. Een verzamelnaam voor mensen die om diverse redenen en met diverse meer of minder kromme complotredeneringen zich afkeren van de samenleving. Niet zelden door brieven te sturen aan overheidsinstanties dat ze hun lidmaatschap van de B.V. Nederland willen opzeggen en hun (niet bestaande) geboortetrust met heel veel geld willen opeisen. Meneer Elders is 20 jaar rijksambtenaar geweest, maar in die tijd ben ik nooit een kwaadaardige elite-hagedis van een andere planeet tegengekomen die ons wil regeren. Ik heb de overheid wel fouten zien maken, onder andere met de toeslagen, en zien worstelen met het oplossen ervan. En ik snap wel dat mensen dan teleurgesteld raken in de overheid (die er toch ook vooral zou moeten zijn om burgers te helpen en te beschermen). Maar ik snap niet dat je jezelf dan laat misleiden door proleten die nog erger zijn dan de meest incapabele ambtenaar in Nederland, en die beloven om je tegen betaling te verlossen van al je problemen. Het lijken wel bloggers…

Meneer Elders is een Soeverein?

Nu las ik die publicatie uit professionele interesse. Ook omdat ik kort daarvoor een goede analyse zag van de filosofische achtergronden van de soevereinenbeweging. En van de selectieve uitleg die vooral het complotdeel van deze beweging geeft aan deze filosofie.

Maar tijdens het lezen werd ik op enig moment toch als door een wesp gestoken. Dit ging over mij! Ook ik ben onderdeel van het gevaar voor de democratische rechtsorde in ons mooie landje.

Want wat lees ik op pagina 14 in de tweede alinea? ‘Deze groep soevereinen (of: autonomen) is zeer gevarieerd en houdt zich bezig met zaken als het aanleggen van een eigen moestuin’. En laat dat nou net één van de dingen zijn waar ik mij hier in Elders echt mee bezig wil gaan houden. Gevaar! En ik heb natuurlijk ook al de Randstad en mijn werk bij de rijksoverheid de rug toegekeerd. Nog meer gevaar! Het kan niet anders, ik ben een verdachte. Moestuinierders aller landen, verenigt u om het systeem omver te werpen…. Ik sta vast en zeker op de radar van de veiligheidsdiensten. 😀

Het wordt nog erger…

En het is niet alleen de moestuin. Ik draag ook gedachtegoed uit. Ik heb immers dit weblog, waar ik vertel over mijn keuzes en gedachten. Daarmee draag je het narratief uit, zo lees ik. En dan ben je pas echt gevaarlijk, lees ik in de analyse. Dan moet je goed in de gaten gehouden worden.

Hierbij wil ik dus al mijn nieuwe volgers vanuit de veiligheidsdiensten van harte welkom heten. Ik weet niet hoe het is met de andere soevereinen, want daar heb ik geen contact mee. Maar ik blijf zelf gewoon een brave burger. Beloofd!

Voel jij je wel eens aangesproken door de overheid?

Het leven van Hondje in Elders

  • Berichtcategorie:Leven

Lieve lezers, vandaag een unicum bij Elders Leven. We hebben een gastblogger. En niet zomaar eentje. Hondje zit hier achter het toetsenbord om te vertellen over zijn leven in Elders.

Een hondenleven

Toen papa Geldnerd onlangs schreef over een levensreddende operatie ging er een schokgolf door de lezers van zijn toenmalige blog. Het ging om zijn laptop, een vervelende zwarte doos waar hij veel te veel tijd mee doorbrengt. Maar diverse lezers dachten na het lezen van de titel dat het wellicht om mij ging. Mij, Hondje the Magnificent. Bijna 16 jaar oud en still going strong. Oké, ik hoor vrijwel niets meer. Maar dat maakt niet uit. Want vroeger luisterde ik ook al niet. Ook al hoorde ik het destijds nog wel.

Hondje op leeftijd

En ik zie steeds minder. Mijn oogjes worden steeds grijzer. Staar. Dat probeer ik weg te wrijven, maar het helpt niet. Vooral in het donker zie ik slecht. En dat is wel een dingetje. Want tot voor kort woonden we op een plek die ik al heel lang kende. Sinds eind 2016 woonden we daar. En in die buurt kende ik iedere graspol, elke boom, en elke lantaarnpaal. Duizenden drolletjes heb ik daar neergelegd, en tienduizenden plasjes heb ik er gedaan. Dan maakt het dus niet zoveel uit of het licht of donker is. Ik vond mijn weg wel.

Maar een tijdje geleden zijn we verhuisd naar een andere plek. Waar alles anders is. De kamers. De plekken van mijn mandjes, mijn drinkbakjes, en mijn etensbak. En ook buiten het huis is alles anders. Donkerder vooral. Met vreemde geuren van andere beestjes. Graspollen en bomen en struiken die ik nog niet ken. En die ik ook niet zomaar opgeslagen krijg in mijn hondenhersentjes op leeftijd.

Want tsja, ik ben ook wel een beetje dement. Loop soms spontaan de andere kant op als ik uit de bosjes kom. En ’s ochtends weet ik soms niet meer wie ik ben, waar ik ben, en wie die vreemde wezens zijn die met mij wakker worden. Dan sta ik een beetje zielig voor mij uit te staren. Als ik dan even mag snuffelen aan papa Geldnerd en mama Vriendin dan komt het wel weer terug. Weet ik weer wie ze zijn. En ben ik blij dat ik er ben en zij er zijn.

Minder asfalt en beton

Hier in Elders is het verder best wel leuk. Minder asfalt en beton. Veel meer grasvelden en bomen. Dat is hard werken voor een Hondje zoals ik. Want het is allemaal territorium dat gemarkeerd moet worden. Elke wandeling moet ik tientallen keren mijn pootje optillen om een markering achter te laten. Weet je wel hoe moeilijk dat is voor een Hondje met artrose? Gelukkig heb ik ook hier een dokter die mij elke maand een spuitje geeft. Een wondermiddeltje. Na dat spuitje staat papa weer zuchtend af te rekenen bij de dokter, maar ik voel mij herboren en dribbel weer parmantig naar buiten. Borstkas vooruit, en grommend en snauwend naar andere hondjes.

Tsja… Die andere hondjes. Vroeger in Geldnerd City had ik een uitlaatservice met een hele lieve juf. Die heb ik hier weer. Met zelfs twee lieve juffen. Maar in Geldnerd City waren het vooral andere kleine hondjes. Hier niet. Hier zijn ze groot. Er lopen ondermeer twee herdershonden en een Rhodesian mee. Niet dat het wat uitmaakt. Ik heb ze heel duidelijk gemaakt dat ik de baas ben. Mijn honden-ego is veel groter, ik heb veel meer levenservaring, en meer street credibility met mijn leven in het Verre Warme Land en in Geldnerd City. Die grote honden accepteren gelukkig mijn leiderschap, want anders zou ik ze hardhandig tot de orde moeten roepen.

(Vr)Eten

Eigenlijk heb ik altijd al een problematische relatie met eten gehad. Ik ben geen eter, ik ben een snacker. Het maakt eigenlijk niet uit welke brokken je me voorzet (hele dure dieetbrokken sinds ik een aantal jaren geleden ziek werd), want die blief ik niet. Maar als je met snacks aan komt zetten, dan ben ik er als de kippen bij. En ik ben ook dol op alles wat papa en mama op hun bordjes hebben liggen, daar bedel ik steeds vaker om. Maar daar geven papa en mama bijna nooit aan toe. Ik ben zielig. Ik word verwaarloosd!

De nadelen van Elders

Is dan alles fantastisch hier in Elders? Nee!

Zo is papa Geldnerd vaker weg. In Geldnerd City werkte hij de laatste jaren meestal thuis. Was hij af en toe weg met een grote zwarte tas, maar dat duurde meestal maar een paar uurtjes. Bijna altijd was hij er als ik terugkwam van de uitlaatservice. Maar hier in Elders is papa weer wat vaker op stap. Drie hele dagen per week. Dan is hij heel vroeg weg en heel laat terug. Dat vind ik niet leuk. En dat laat ik graag merken. Maar 10 minuten later ben ik toch ook heel blij dat ik gewoon weer bij hem op schoot kan kruipen om in slaap te vallen.

Wat wel leuk is: Er zijn hier hele grote ramen om naar buiten te kijken. Dat doe ik veel, dat zien papa en mama aan de afdrukken van mijn hondensnuitje op het glas. En papa en mama hebben het ook steeds vaker over de hele grote tuin waar we straks gaan wonen. Helemaal omheind. En helemaal voor MIJ. Me, the top dog. Met de hele dag zon om in te liggen.

Verandering met een grote V

De verhuizing naar Elders is de derde grote verandering in mijn hondenleven. Eerst ben ik in het Verre Warme Land, waar ik geboren ben, van mijn oorspronkelijke huisje naar mama en papa Geldnerd gegaan. Daar heb ik erg aan moeten wennen, ik was erg verdrietig. Toen zijn we van het Verre Warme Land naar Nederland gegaan, in een vliegmasjien. Het was hier koud en nat, en dat in de zomer! Tussen mij en het verschrikkelijke klimaat hier is het nooit meer goed gekomen! En nu zijn we van Geldnerd City naar Elders verhuisd.

Dat zijn grote veranderingen in een hondenleven. Dat jullie niet denken dat ik het makkelijk heb. Gelukkig krijg ik veel aandacht van papa en mama. En gelukkig blijf ik wel de allerliefste en allerschattigste. Dat zal ik ook blijven. Hopelijk nog héél erg lang!

Hebben jullie zelf een huisdier? Geven jullie die vandaag een extra knuffel namens mij?

Tijdelijk dakloos

  • Berichtcategorie:Leven

We verkeren in de prettige omstandigheid dat we de sleutels van Geldnerd HQ eerder overdragen dan dat we de sleutels van Huize Elders ontvangen. Prettig, want het betekent ondermeer dat we geen overbruggingsfinanciering of andere ingewikkeldheden nodig hebben voor de financiering van Huize Elders. Maar het levert ook wel wat administratieve uitdagingen op.

Want we worden tijdelijk dakloos. Immers, we moeten ons uitschrijven op ons adres in Geldnerd City. Maar we hebben nog geen adres in Elders waar we ons in kunnen schrijven. Op ons tijdelijke woonadres kunnen we ons niet in laten schrijven. En een adres is in Nederland wel handig en verplicht om te hebben… Iedereen die in een half jaar minimaal 4 maanden in Nederland verblijft, moet zich laten inschrijven in de Basisregistratie Personen (BRP), lees ik op de website van de Rijksoverheid.

Gelukkig heeft onze alles overzienende overheid ook hier een administratieve oplossing voor verzonnen. Het briefadres. Dat houdt in dat iemand je toestemming geeft om tijdelijk gebruik te maken van zijn / haar adres voor het ontvangen van post van officiële instanties. Onder andere nuttig als je in een zorginstelling verblijft of in de gevangenis zit. Het is geen woonadres, of postbus, maar je maakt gebruik van het adres van iemand anders die in het basisregister personen ingeschreven staat.

En ook in onze situatie heb je daar recht op. Maar gemeentes zijn er niet allemaal even happig op, merkte ik toen ik op onderzoek uitging. Want ze hebben er wel administratieve last van, maar ze kunnen je geen belastingaanslag of andere heffing of rekening sturen.

Om je in te schrijven op een briefadres heb je een briefadres-gever nodig. Dat deel was eenvoudig. De ouders van Vriendin wonen in de gemeente waar ook ons tijdelijke woonadres is. Dus doorzocht ik de website van deze gemeente. En vond een verwijzing naar de lokale regeling die te vinden was op wetten.overheid.nl. Met daarin een verwijzing naar een vragenlijst en een formulier die niet te vinden waren…

Nu is een Meneer Elders natuurlijk niet voor één administratief gat te vangen. Laveren door bureaucratische procedures en ambtelijke mist is mijn roeping, immers. Dus probeerde ik de gemeente te bellen. Tijdens kantooruren, uiteraard. Maar er werd niet opgenomen. Minutenlang liet ik de telefoon overgaan, maar wat er ook gebeurde, geen menselijke stem kwam aan de telefoon. Gelukkig heeft deze gemeente elektriciteit, stromend water, riolering, én een internetaansluiting. En dus een e-mail adres. Ik vertrouwde mijn vragen dus toe aan het beeldscherm en verzond mijn e-mail. En toen bleef het uiteraard stil.

Vier werkdagen later besloot ik nog maar eens de telefoon te pakken. En toen kreeg ik zowaar een mens aan de telefoon. Die een terugbelnotitie maakte voor de Afdeling BurgerPestenZaken. Die zowaar binnen een uur terugbelde.

Ik las de e-mail voor die uiteraard nergens te vinden was bij de gemeente gaf een uitleg van onze situatie. Men was niet enthousiast maar moest wel toegeven dat we recht hadden op een inschrijving op briefadres. En ik maakte een afspraak voor een week later. Eén van de schoonouders moest ook meekomen om te tekenen, en we moesten ook een kopie van ons koopcontract van Huize Elders overleggen. En dan zou men ons bij de gratie des Heeren en in naam van koning Willem-Alexander wel in kunnen schrijven. Mits tijdelijk.

Een week later liepen we het gemeentehuis binnen met schoonmoeder en de koopovereenkomst onder de arm. We meldden ons voor de afspraak. De medewerkster achter de balie kreeg nog even instructies van een senior, want ze had nog nooit een inschrijving op briefadres gedaan. Het schijnt niet heel vaak voor te komen. Schoonmoeder mocht een uitgebreid formulier invullen waarin zij toestemming gaf. Vriendin en ik mochten elk een nog uitgebreider formulier invullen waarvan we gelukkig de helft konden negeren, want niet van toepassing op onze situatie. Er werden paspoorten bekeken en ons koopcontract werd doorgespit. En een kwartiertje later stonden we weer buiten. En woonden we officieel niet meer in Geldnerd City

Dus. Stilletjes zijn we administratief vertrokken uit Geldnerd City. Weer een stapje op weg naar Elders!

Ben jij wel eens dakloos geweest?