In maart van dit jaar overleed Hondje. We missen hem enorm, en zijn een behoorlijk lange periode heel verdrietig geweest. Nog steeds schieten soms de tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan hem. Deze zomer werd zijn afwezigheid pijnlijk voelbaar tijdens mijn driedaagse werkweek. Rondscharrelen zonder Hondje die om mij heen scharrelde was gewoonweg niet hetzelfde. Maar we vonden het te vroeg voor een opvolg(st)er, en vonden stilletjes ook dat een opvolger (net als destijds Hondje zelf) op ons pad moest komen. In de blog over mijn ontwerpbegroting 2026 liet ik dan ook weten dat er in de nieuwe begroting geen kosten voor een huisdier waren opgenomen.

Het kan verkeren

Maar soms gebeuren dingen. We lazen een verhaal dat ons aangreep. Een hondje dat een dubbele pechkaart getrokken had. Een oogafwijking (ze heeft eigenlijk een brilletje nodig) en een hartafwijking. En na een jaar bij haar moeder wonen zag die haar als concurrent, en was verder samenleven onmogelijk. Het leidde tot veel stress bij baasjes en hondje, en er werd een pleeggezin gezocht. Nadat dat gevonden was, ging men op zoek naar een definitief mandje. Toen er zich na een maand nog niemand gemeld had voor dit schatje, hebben wij er een mailtje aan gewaagd.

Liefde op het eerste gezicht was het van haar kant in elk geval niet, er was vooral heel veel stress. Zowel bij het oude baasje als bij het hondje. Ze zat anderhalf uur hijgend van de stress in een hoekje, en keurde ons nauwelijks een blik waardig.

Maar we gaven niet op, en planden een vervolgbezoek op haar pleegadres. En zagen een ander hondje. Een blij ei in een veilige omgeving. Die vrolijk huppelde tijdens de wandeling en zelfs aandacht voor ons begon te krijgen. Heel misschien hielpen de snoepjes, die we haar stilletjes toestopten, een beetje in dit proces.

En wij? Meneer Elders werd ter plekke een beetje verliefd, en wij annuleerden het vakantiehuisje dat we voor de week daarop in Frankrijk geboekt hadden. Dat kon nog net zonder kosten. En we maakten een afspraak voor een vervolg. Een hele dag bij ons thuis. Alleen het hondje en wij.

’s Ochtends haalden we haar op bij het pleegadres. Bij binnenkomst tekenen van herkenning, en we werden enthousiast begroet. Maar toen ze in de gaten kreeg dat het de bedoeling was dat ze mee ging, kroop ze weg onder een bank. Gelukkig bleek ze niet bestand tegen de verleiding van snoepjes… De autorit naar huis was stressvol. Maar bij het zien van onze tuin werd ze nieuwsgierig, en scharrelde rustig een kwartiertje om ons heen door de tuin heen. Binnen sloeg de stress weer even toe, maar kroop ze hijgend en en bibberend wel heel snel bij ons op een stoel. En toen Vriendin even opstond om haar koffiekopje weg te brengen, greep het hondje haar kans en nestelde zich languit op de stoel van Vriendin. Tien minuutjes later lag ze heerlijk te slapen.

We hadden een mooie dag. Maakten een paar wandelingen. Ze klom spontaan bij ons op schoot. Lag een deel van de middag al tevreden te tukken op de bank, alsof ze nooit anders gedaan had. Eind van de middag hadden we contact met de eigenaar. Besloten in onderling overleg dat we haar de stress van de verplaatsing niet nog een keer aan wilden doen, omdat we zeker wisten dat we haar in huis wilden nemen. Ik reed naar het pleegadres om haar spulletjes op te halen, en maakte tegelijk een afspraak zodat ze nog wel gedag kunnen komen zeggen. Reed terug naar huis, installeerde haar bench als ‘veilige’ plek, en nestelde mij heel tevreden naast een tevreden hondje en een tevreden Vriendinnetje op de bank. We zijn weer met z’n drietjes.

En we hadden een weekje vrij, dus er is ruim de tijd om aan elkaar te wennen. Ook een voordeel.

Begrotingswijziging 2026: Huisdierkosten

Dus. Er is weer een hondje. Die hier gewoon Doggy gaat heten. Niet Hondje2 of NieuwHondje of zoiets. De naam Hondje opnieuw gebruiken vonden we niet passend. Ik koester de herinneringen aan Hondje-die-nu-bij-de-Regenboogbrug-op-mij-wacht. En ik verheug me op de mooie herinneringen die we met Doggy gaan maken.

En hierbij heb ik dus de eerste majeure wijziging te pakken in de Begroting 2026. Er staan weer huisdierenkosten in. We gaan voorlopig niet werken met een uitlaatservice, dat scheelt. Maar er gaat weer geld gespendeerd worden en een Doggy verwend worden.

De titel van deze blog is een knipoog. Ik geef graag geld uit aan dingen die ik belangrijk vind en die mij blij maken. Doggy maakt mij blij. Nu al. En het is uiteraard geen toeval dat dit bericht verschijnt op 4 oktober. Dierendag.

Ga jij jouw huisdier vandaag ook extra verwennen?