Hoe gooi je het roer om?

  • Berichtcategorie:Leven

Een tijdje geleden kreeg ik een vraag van Meer Door Minder in de reacties bij een blogpost. Die vroeg zich af hoe ons besluitvormingsproces richting Elders zich had voltrokken. Het is een vraag die wij sowieso wel vaker krijgen, ook in onze directe omgeving. Hoe besluit je om het roer om te gooien?

Het eerlijke antwoord in ons geval: heel geleidelijk. Het was en is een zaak van lange adem. Maar er lag wel een groter plan onder dat nog steeds van toepassing is.

Sluimerend ongenoegen

Veel mensen kennen het gevoel. Je gaat op vakantie en denkt ‘was het leven maar altijd zo’. Dat gebeurt meestal niet als je in het hoogseizoen op vakantie gaat op een camping vol schreeuwende kinderen met de sleurhutten hutje-mutje tegen elkaar gestapeld. En ook niet als je in een betonkolos op een veel te drukke kuststrook bovenop elkaar gestapeld ligt. Wij vermijden elke schoolvakantieperiode (juhj, geen kinderen!) en zochten meestal de rust van het Franse platteland. En daar hadden we dat gevoel al jaren. Maar ja, dan gingen we terug naar de drukte van Geldnerd City en onze belangrijke banen (dachten we) bij de Rijksoverheid, en na een paar weken dagen uren was dat gevoel wel weer weg. En na een weekje zat de stress weer op het niveau van voor de vakantie.

Tsja, die banen. Meneer Elders en Vriendin werkten uit volle overtuiging voor de overheid. Een oprechte poging om bij te dragen aan het beter maken en goed houden van wat er belangrijk zou moeten zijn in een land. De beschaving. Het moge duidelijk zijn dat we daarin de afgelopen decennia niet heel succesvol geweest zijn, zelfs niet voor de komst van het kabinet Luchtkastelen-1. We merkten dus dat we daar steeds minder voldoening uit haalden. Sterker nog. Het werd een bron van frustratie. Een emotionele molensteen om onze ambtelijke nekken.

Daarnaast was er ook nog het sluimerende issue van familie. Ouders die steeds ouder worden en ver weg woonden. Ons zelfgekozen autoloze leven dat maakte dat we er niet even snel naartoe konden.

En toen kwam de coronaperiode. Zaten we gevangen in ons eigen comfortabele huis. Werd ik een kluizenaar. En ik constateerde dat ik me daar gelukkig en tevreden bij voelde. En dat het me rust gaf. Tegelijkertijd begon ik te kwakkelen met mijn gezondheid. De loopbaan en het leven in de grote stad trokken me steeds minder. En het creëren van het leven buiten, een leven waarvan je geen vakantie nodig hebt, trok me steeds meer. En niet alleen mij. Ook Vriendin.

Locatiekeuze

Oké, weg uit Geldnerd City en weg uit de Rampstad Randstad. Maar waar ga je dan naartoe? Deze optie was verleidelijk maar zou ook z’n doel voorbij schieten. Zo ver hoefden we nou ook weer niet weg te vluchten. Alhoewel het verleidelijk is om een locatie met langere en betere zomers te vinden dan hier in Nederland gebruikelijk is. Maar bij een emigratie komen nog veel meer dingen kijken.

Nee, we wilden wel binnen de landsgrenzen blijven. En toen bleven er automatisch twee gebieden over. Het schone toeval wil namelijk dat Vriendin en Meneer Elders niet zo heel ver van elkaar opgegroeid zijn. En onze ouders wonen nog steeds in die omgeving.

Heel even hebben we als tweede optie ook nog de regio overwogen waar Meneer Elders ooit geboren is, die ligt ook een heel eind van Geldnerd City. Maar de regio waar we allebei zijn opgegroeid trok toch sterker. Keuze gemaakt.

Concreet plan

Na de coronaperiode werd ons plan concreter. Risicomijdend als we zijn besloten we om eerst op zoek te gaan naar een baan. Met de afspraak dat we concreet de stap zouden gaan zetten zodra één van ons die baan ook gevonden zou hebben. En zo geschiedde.

Verhuizen in stapjes

Een belangrijk element van de stap naar Elders was de gewenste woonsituatie. Tegelijkertijd zorgden de startdata van de nieuwe baan voor enige tijdsdruk op de verhuizing. Want voor dagelijks woon-werkverkeer was de afstand Geldnerd City – Elders echt veel te groot.

Nu is tijdsdruk het laatste dat je kunt gebruiken bij de zoektocht naar een droomhuis. Onderdeel van ons plan was dus ook tijdelijke huisvesting. Geen probleem, als je maar betaalt. Ik heb eerder al geschreven over onze ervaringen. Met de tijdelijke huisvesting kochten we tijd. Tijd voor de zoektocht naar dat droomplekje.

Als we in de voorafgaande jaren droomden over de stap naar Elders, hadden we het ook regelmatig over onze wensen qua wonen. Ik hield daar aantekeningen van bij. En door de jaren heen ontstond er zo een redelijk compleet beeld van eisen en wensen en ‘absoluut nietjes’. Dat heeft ons zeker geholpen in onze zoektocht en uiteindelijke keuze.

Er was ook nog een ander noodzakelijk nevenproject. Na jaren van autoloos leven hadden we mobiliteit nodig. Met de dichtstbijzijnde bushalte op 2,5 kilometer en een afhankelijkheid van een grotere regio voor boodschappen eigenlijk onvermijdelijk. Het is belangrijk om goed na te denken over dat soort randvoorwaarden.

Emoties en Spreadsheets

Het roer omgooien betekent dat heel veel dingen in je leven in een korte periode anders worden. Er gebeurt veel tegelijk. Je kunt nooit helemaal voorspellen welke emoties daarbij komen kijken. En het is natuurlijk niet zeker dat alles in één keer goed gaat.

Meneer Elders en Vriendin merkten dat het voor ons erg belangrijk was om hier vaak en langdurig over door te praten. Dat gebeurde spontaan, ’s avonds met een glaasje wijn op de bank. Maar we planden het ook gewoon in onze agenda’s in. Een wekelijks Elders-overleg. En we maakten en maken gretig gebruik van gezamenlijke spreadsheets met actielijsten. Die werden door ons beide aangevuld zodra ons iets te binnen schoot. En afgestreept zodra de acties voltooid waren. het hielp ons om overzicht te houden in een tijd waarin er heel veel dingen tegelijk moesten gebeuren.

Tussenstand

We zijn er, schreef ik onlangs. Niet alles gaat in één keer goed en er is nog ontzettend veel te doen. Maar het gevoel dat we zochten hebben we hier in Elders ook gevonden. En ik merk dat het een positieve invloed heeft op mijn gemoedstoestand. Ik voel me veel minder gejaagd dan ik me ooit gevoeld heb. Ik geniet elke dag van de kleine dingen die ik zie en hoor. En daar deden we het voor.

Dus houd op met wachten op het juiste moment. Ik schreef er een tijd geleden al over. Voor dergelijke grote veranderingen geldt wat er ook geldt voor beleggen of voor het planten van een nieuwe boom. Het beste moment om ermee te beginnen is altijd tien of twintig jaar geleden. Het op één na beste moment is nu. Ook voor grote koerswijzigingen in het leven. Want je weet nooit hoeveel tijd je nog (maar) hebt op deze planeet.

Hoe gooi jij het roer om?

Verslag van een patrouille

  • Berichtcategorie:Tuin

Net voor zonsopkomst. Het is rustig aan het front. Een enkel vogeltje zingt zijn of haar ochtendlied. Het belooft een mooie dag te worden.

Ik lig verdekt opgesteld achter de eerste linie. Met een verrekijker speur ik het niemandsland af dat voor mij ligt. Mijn oog valt op een slak, die indringend terug lijkt te kijken. Ook een vijand, maar niet de vijand waar ik mij vandaag op richt.

Ik speur verder. Het is al een aantal dagen extreem rustig aan het front. Verdacht rustig. Afgelopen weekend zijn de laatste zichtbare verzetshaarden van Groep Grasland opgeruimd. Dan heb ik het uiteraard over de oorlog tegen de bamboestaken. Deze laatste actie leverde ook nog weer zo’n anderhalve meter aan wortelstok op. Dat zorgde dan weer voor anderhalve meter loopgraaf in het grasveld. Het is voor de goede zaak, zullen we maar zeggen.

Sindsdien is het rustig. Uiteraard blijven wij in de hoogste staat van paraatheid. Tijdens dagelijkse patrouilles kijken we nauwgezet om ons heen. Blijft het rustig? Of zien we ergens een nieuwe cel van de Groep Grasland ontstaan?

Terwijl de zon voorzichtig boven de horizon uit piept sta ik op. Ik pak mijn wapenrusting. De spade. De pikhouweel. Een mand om de stoffelijke resten van vijandelijke troepen in te verzamelen. Voorzichtig doe ik de achterdeur open. Ik loer om het hoekje. Het blijft rustig. Ik word niet onder vuur genomen door vijandelijke sluipschutters. Ik haal nog een keer diep adem en loop naar buiten.

Het moment van de waarheid. De rand van het grasveld. Voetje voor voetje betreed ik het domein van de vijand. Systematisch, sector voor sector, zoek ik het gebied af. Dat valt nog niet mee, we zijn actief bezig om het voorheen strakke gazon te laten verwilderen tot een kruidenrijk grasland. Maar inmiddels ben ik geoefend in het herkennen van de vijand. De groene kopjes. De segmenten. Het gehate bamboe.

Na een half uur kan ik het sein veilig geven. Geen nieuwe bamboescheuten. Vandaag niet.

Dan maar weer slakken rapen….

De bamboe-oorlog

  • Berichtcategorie:Tuin

We hebben een grote tuin, die door de vorige bewoners over een periode van ruim 30 jaar opgebouwd is. En dan sluipt er wel eens een foutje in. Eén van de foutjes hier heet bamboe. Veel mensen houden ervan. Wij niet. Maar we hebben wel twee ‘bamboe kolonies’ in onze tuin staan.

Bamboe woekert enorm. Daarom wordt het vaak in potten of omringd door wortelscherm gebruikt. Maar het is lastig in toom te houden. Het heeft maar één kansje nodig om een wortelstok naar buiten te krijgen en de grote expansie is begonnen. En die kans heeft het bamboe in onze tuin duidelijk gehad. En gegrepen. Tot bijna tien meter van de harde kern vinden we nieuwe scheuten die hun kop boven de grond uitsteken. En daarna in razend tempo de lucht inschieten.

Wij willen zoveel mogelijk terug naar authentieke lokale beplanting. Zo min mogelijk exoten. Bamboe past daar wat mij betreft niet in. Ook al zijn de stokken wel handig in de moestuin natuurlijk. Maar het voordeel van die staken weegt voor ons niet op tegen het ongemak van de woekerende bamboe.

Tijd voor actie dus!

Onderzoek

Zoals wel vaker begint actie met gedegen onderzoek. Op internet kom je veel adviezen tegen voor het verwijderen van bamboe. Veel van die adviezen hebben het over chemische bestrijdingsmiddelen, maar dat vinden we hier in Elders onbespreekbaar.

De natuurlijke adviezen spreken vooral over een stevige klus. Meestal komt het neer op de volgende stappen:

  1. Ten eerste, begin met het radicaal kortwieken van de bamboe. Zaag, snoei, knip, snijd, de plant boven de grond zo ver mogelijk weg.
  2. Zonder nu de gekortwiekte bamboe die je wilt verwijderen af met een spade en snijd de worteltakken door. Werk van buiten naar binnen en graaf de bamboe stukje voor stukje uit de grond.
  3. Houd er rekening mee dat het zelfs weken kan duren voor je de hele plant eruit hebt. Graaf diep genoeg, zodat je ook de diepste wortels te pakken krijgt.
  4. Uiteindelijk moet elke worteltak en uitloper de grond uit zijn. Ga zorgvuldig te werk: als je een klein stukje wortel laat zitten, groeit die gemakkelijk weer aan. Soms al na twee dagen!

De Eerste Slag Om Elders

Ik was dus voorbereid. Tot de tanden gewapend. In de inventaris die wij overgenomen hebben met het huis bevindt zich allerlei tuingereedschap.

En ik had het nodig. De oorspronkelijke kern bamboe (codenaam Bamboe One) had een monsterverbond gesloten met een uit de kluiten gewassen varen. Voor de kenners: taai, dicht wortelstelsel. Met snoeischaar en takkenknipper ging ik het bos te lijf. Een spade werd ingezet. En uiteindelijk was er een pikhouweel nodig om de wortelstelsels onder bedwang te krijgen.

Guerilla-oorlog

Een slag gewonnen dus. De vijand geraakt in de kern. Die zat. Die was raak.

Maar in mijn hart wist ik dat dit niet voort kon duren. En dat klopt. Drie dagen later stak het eerste bamboestaakje z’n kopje alweer omhoog op de positie van de legergroep Bamboe One.

De eerste guerrilla oorlog werd vervolgens uitgevochten met Bamboe Groep Grasland. Over een lengte van bijna tien meter werd hun tunnelnetwerk (codenaam Wortelstok) uitgegraven. Op zeker tien plekken leidde dat tot felle gevechten met gevechtseenheden (codenaam Bamboestaak Alpha tot en met Kilo).

Stuk voor stuk werden die eenheden verslagen door de speciale Eenheden van Elders, geholpen door commando-eenheid Hondje.

Hondje trekt dapper ten strijde…

Helaas constateerde ik nog geen dag later dat sommige eenheden van de Groep Grasland aan mijn aandacht ontsnapt waren. Maar hun tijd komt ook nog…

Vriendin heeft afgelopen weekend ook al slag geleverd met Groep West, die zich bevond in het perk ten westen van de oorspronkelijke legergroep. Daar is vooralsnog geen spoor van de vijand meer te bekennen.

We kennen nu nog de positie van de vijandelijke eenheden van Groep Zuid. Ten zuiden van de oorspronkelijke legergroep Bamboe One. Maar die is lastig. Die heeft zich verscholen tussen de struiken en daar verbondjes gesloten met de BBB (boompjes boompjes beweging) en de PVV (partij voor varens en vrijheid). Dat zijn vervelende combinaties en maakt dat deze bamboe-eenheden moeilijk te bestrijden zijn.

Maar één ding is zeker! Wij zullen zegevieren. Zonder gif en zonder twijfel!