Gewoon een weekje…

  • Berichtcategorie:HuisTuin

Een week geen nieuwe blogposts. Ja, iets met vogeltjes, maar die stond al een aantal weken klaar. Dat er niks nieuws verscheen wil echter niet zeggen dat er niks gebeurt in Elders. Ik zou willen zeggen dat er vorige week nog een stoplicht op groen is gesprongen, maar dat is ook weer niet waar. Er is hier in de wijde omtrek namelijk geen stoplicht te bekennen.

Wat gebeurt er dan wel? We zijn druk met duizend-en-een klusjes in en om het huis. Vooral om het huis. ‘Binnen’ komt in de herfst en winter wel aan de beurt, als het tuinseizoen voorbij is. En sommige klusjes lijken heel klein maar zijn heel groot. Een greep uit de dingen waar we de afgelopen weken onze tijd aan besteed hebben…

De moestuin

Elke week ben ik wel een paar uurtjes bezig in de moestuin. Oogsten. Water geven. Snoeien. Onkruid in toom houden en verwijderen. Heerlijk rustgevend werk. En ik ben nog steeds trots op elk tomaatje en elke rode peper die ik van mijn plantjes haal.

Onze eigen (nog zeer bescheiden) oogst wordt inmiddels aangevuld met giften uit de omgeving. Onze overburen (beiden in de negentig) van 200 meter verderop kwamen al langs met een verse krop sla uit eigen tuin en bakken vol frambozen en bramen. Heerlijk!

Het woekert…

Elke week ben ik ook wel een uurtje zoet met bamboebestrijding. Bij elke bamboestaak die z’n kop boven de grond uit durft te steken is het zaak zoveel mogelijk wortelstok uit te graven. De specifieke bamboesoort in onze tuin wortelt gelukkig niet diep, de wortelstok groeit horizontaal ongeveer tien tot 15 centimeter onder de oppervlakte. Maar hij breekt makkelijk af. En hij heeft zich gevestigd op een paar plekken waar hij moeilijk te bestrijden is, zoals tussen de wortelstelsels van andere struiken en planten. Maar ik strijd dapper voort!

En de bamboe is niet de enige woekeraar waar we van af willen. Achter in de tuin stond een kluit siergras van ruim twee meter diameter. Metershoge pluimen. Die ondermeer mijn frambozenstruiken overwoekerd hadden. Siergras past niet in onze plannen… Ook daarmee moest ik aan de slag. Alleen al het wegknippen van de metershoge stokken kostte ruim een halve dag en leverde een aanhangwagen vol groenafval op. En toen de wortelkluit nog. Of eigenlijk, de wortelkluiten, in totaal zeven kolonies. Daar zit inmiddels al meer dan een dag werk in, en ook dat leverde meer dan een aanhangwagen met afval op. Er is nu nog één hardnekkige kluit die zich in een van de taxushagen genesteld heeft. Maar verder zijn de wortelkluiten verwijderd en is de grond door een zeef gegaan om te zorgen dat er geen kluiten achterblijven. Elke vrije dag verwijder ik wel weer een extra stuk van die laatste kluit. We komen er wel. In kleine stapjes.

En dan die andere woekeraar. Klimop. De bestrating van onze oprit bleek een halve meter breder dan we dachten nadat we de weelderig woekerende klimop aangepakt hadden. En in onze zijtuin en het stuk tuin aan de straatzijde kunnen we weer bloemen en planten kwijt nu we ook dat perceel klimop-vrij gemaakt hebben. Maar daar zit wel meerdere dagen werk in. ‘Even’ de tien meter heg aan de straatzijde bevrijden van klimop is zomaar een halve dag zwaar werk.

Tsja, en dan tenslotte nog de buxus waarvan de vorige bewoonster zo’n fan was. En die compleet opgevreten waren door de buxusmot. Zorgvuldig waren de struikjes tot aan de grond terug geknipt, in de hoop dat ze zouden herstellen. Dat deden de meeste ook wel, maar begin augustus sloeg de mot opnieuw toe. Wij geloven er niet meer in. De eerste tien strekkende meter buxushaag is uitgegraven. Nog een meter of vijfentwintig te gaan.

Wekelijks rijd ik dan ook minimaal één keer met een aanhangwagen vol groenafval naar de stort. Want ja, inmiddels is er een trekhaak gemonteerd op mijn auto. En nee, er komt géén caravan. Ons eigen huis is mooier en rustiger dan welke vakantiebestemming dan ook…

En wat er naar de stort gaat is dan het soort groenafval dat niet op de composthoop kan. Want ook die groeit gestaag.

Schilderwerk

Voor liefhebbers van de schilderkwast is er ook genoeg te doen in Elders. Ons huis heeft witgeschilderde buitenmuren. En bij ieder raam hoort een set luiken, echte, niet van die sierdingetjes, in grachtengroen. En dan zijn er nog de kozijnen.

Het schilderwerk aan luiken en kozijnen heeft wat achterstallig onderhoud. Dat hadden we al gezien, en was ook geconstateerd in de bouwkundige keuring. Dus heb ik verf besteld en ben ik begonnen met de kozijnen en de luiken aan de zuidwestkant van het huis. Die hebben het meeste te lijden van weer en wind. Elk luik brand ik helemaal schoon. Ik controleer het hout. De eerste rotte delen zijn al aangetroffen. Enkele panelen gaan we helemaal vervangen. En verder is het meerdere lagen grondverf, plamuur, veel schuren, en aflakken.

Vriendin gaat verder de buitenmuur aan de zuidwestkant in een nieuw laagje witte buitenlatex zetten. Ik hoop dat we die zuidwestgevel (vijf ramen, in totaal twintig panelen voor de luiken) vóór de winter helemaal afkrijgen.

Overigens hebben we ook al de voordelen gemerkt van die witte buitenmuren en die luiken. Op warme dagen blijft het binnen lekker koel. En op extreem warme dagen doen we de luiken dicht, dat scheelt nog eens extra.

Die luiken, daar ga ik nog wel eens een aparte blogpost aan wijden. Want dat is een megaproject op zichzelf.

Kleine dingen

Tsja, en dan zijn er nog een miljoenmiljard andere dingen. De schuur opruimen, schoonmaken, en inrichten. Mijn fiets weer rijklaar maken, die had ik niet meer gebruikt sinds ons vertrek uit Geldnerd City. Allerlei kleine reparaties. Het tuinmeubilair schoonmaken. Een oude (deels verrotte) picknicktafel restaureren. Het zwembad schoonhouden. En zo voorts, en zo voorts….

Wat er niet in mijn lijstje staat? Achter de laptop zitten, met spreadsheets klooien, blogjes schrijven. Het leven speelt zich sinds wij hier wonen buiten af. Zelfs dit blogje is geschreven buiten aan de tuintafel. En dat is heerlijk. Binnen zitten komt wel weer vanaf oktober, als het tuinseizoen voorbij is.

Ben jij ook veel buiten bezig?

Moestuingeneuzel – 2024 week 22

  • Berichtcategorie:Tuin

Het voorjaar was nat, en het voorjaar was warm. De zon zagen we in Elders wat minder. En dat heeft z’n impact op de moestuinen. En zeker ook op beginnende prutsers zoals Meneer Elders.

De naaktslakkenplaag heeft inmiddels zelfs de journaals gehaald. Ook in de tuin bij Huize Elders houden ze huis. Daar kunnen we nu nog weinig aan doen, het duurt nog even voor we er wonen en dagelijks aan de slag kunnen moeten. Emotioneel bereiden we ons erop voor dat we volgend jaar in het voorjaar elke dag een half uurtje naaktslakken gaan rapen. We zijn er nog niet uit wat we vervolgens doen. In de diepvries en 24 uur later op de composthoop? Of 500 meter verderop in het bos loslaten? Sowieso gaan we actief investeren in het werven van natuurlijke vijanden van de naaktslak. Zo gaat de tuin zeker een stuk egelvriendelijker worden dan ‘ie nu is.

Mijn zaaisels in de bakken heb ik maar opgegeven. Ten prooi gevallen aan de vogels. Wat ik ervan leer is dat ik volgend jaar echt moet voorzaaien in de kas, en de plantjes pas naar buiten moet verplaatsen als ze wat groter en sterker zijn. En een (vogelvriendelijke) vorm van afscherming zou ook geen overbodige luxe zijn. Voor dit jaar gun ik het ze maar. Inclusief de aardbeien die momenteel in hoog tempo rijpen en verorberd worden door het dierenleven. Want de natuur is al hard genoeg. Achter mijn kas vond ik het opgevreten karkas van een klein vogeltje. Hoogstwaarschijnlijk ten prooi gevallen aan de torenvalk of de buizerd die ik hier bij vrijwel elk bezoek zie. Een foto zal ik jullie besparen.

Beter nieuws is er gelukkig uit de kas. De tomatenplanten groeien met tientallen centimeters per week, en hebben veel bloempjes. Ik dief ze zorgvuldig en heb ze ook getikt voor de bestuiving. Binnenkort ga ik ze ook toppen, zodat de energie naar de vruchten gaat. Ik reken erop dat we deze zomer in elk geval tomaten uit eigen tuin zullen eten.

Ook in de paprikaplanten zitten nu bloempjes. Ze groeien nog wat minder hard dan de tomaten, maar ik vind ze fascinerend om naar te kijken. En het brengt ook jeugdherinneringen terug. Als tiener heeft Meneer Elders een aantal jaren bij een tuinder gewerkt voor een extra zakcentje, en een aantal jaren was dat in de paprikateelt.

De eerste pepertjes!

Mijn peperplant vind ik overigens de dapperste van allemaal. Daar zijn de afgelopen week de eerste pepertjes verschenen. Ik maakte een vreugdedansje door mijn kas toen ik dat zag.

Verder is er nog nieuws van het fruitbomenfront. De heftige regenval van de afgelopen weken heeft de peer in elk geval geen goed gedaan. Naar schatting de helft van de jonge peren is er afgeregend en ligt op de grond. Voer voor de vogels en de insecten. Verder is de druif gesnoeid. De huidige bewoners doen dat altijd in januari en eind mei/begin juni. De wilde scheuten gaan er dan uit zodat de energie van de plant naar echte groei en bloei gaat. Ik heb deze nobele taak dus ook maar op onze jaarkalender gezet.

Toen ik dit bericht begon te typen dacht ik dat er niet veel te vertellen was. Maar dat valt dus heel erg mee. Een moestuin in het voorjaar, daar gebeurt elke dag een heleboel. En ik merk dat ik er heel blij en rustig van word, elke keer als ik er bezig ben. Dat is goed nieuws, want het is een van de belangrijkste doelstellingen van onze stap naar het leven in Elders.

Hoe gaat het met jouw moestuin?

Nu nog een trekhaak….

  • Berichtcategorie:Huis

Er is een belangrijke overeenkomst tussen de huidige bewoners van Huize Elders en onszelf. We gaan allebei heel anders wonen dan we deden. Wij gaan van een stadswoning met kleine tuin in Geldnerd City naar een klassiek huis met enorme tuin. Zij verlaten die woning juist, en gaan naar een modern appartement in Elders Stad met alleen een groot terras. Tijdens hun (nog immer voortdurende) opruimwerkzaamheden komen ze dus allerlei dingen tegen die ze niet meer nodig hebben of niet meer kwijt kunnen.

De lijst met dingen die we overnemen wordt dus steeds langer. En daar is nu een interessant object aan toegevoegd. Een aanhangwagentje.

Want een tuin van onze omvang levert heel veel tuinafval op. Lang niet alles kan ik kwijt op de composthoop. En zeker niet in een groenbak. Er wordt dus regelmatig met een aanhanger vol tuinafval naar ‘de stort’ gereden. En er worden grote hoeveelheden tuinbenodigdheden mee aangevoerd. Een aanhangwagen is dus geen overbodige luxe in de rimboe van Elders. Ik zat er ook al een tijdje op te azen, en te hopen dat de huidige bewoner de aanhangwagen voor een schappelijk prijsje van de hand wilde doen. En dat is dus gebeurd.

Er is alleen één uitdaging. Ik heb nog geen trekhaak. Die moet er dus ook nog komen….

Ondertussen in de moestuin…

Deze week maar eventjes in de moestuin geweest, en toen heb ik geen foto’s gemaakt. Het lijkt erop dat al mijn zaaisels ten prooi zijn gevallen aan de vogels, of zijn weggespoeld met de overvloedige regen van de afgelopen week.

De tomaten en paprika’s in de kas daarentegen vliegen de lucht in. Er komt 30 – 40 centimeter per week bij. Ik heb stevig uitgedund zodat de energie in groei en bloemen gaat zitten, die hopelijk vrucht gaan dragen. We zullen zien!

Heb jij een trekhaak?

Moestuingeneuzel – week 20

  • Berichtcategorie:Tuin

Wordt het een vaste (wekelijkse) rubriek, in elk geval tussen februari en oktober? Dat weet ik nog niet. Maar (on)regelmatig ga ik jullie natuurlijk wel meenemen in alles wat er gebeurt op dat stukje grond dat wij moestuin noemen.

Het weer

Het voorjaar wilde de afgelopen weken nog niet zo vlotten. Redelijk wat regen. Dus water geven hoefde alleen in de kas, en de regentonnen zijn goed gevuld. Gelukkig was het in het Hemelvaartsweekend beter weer met meer zon, maar daarna werd het weer wisselvallig.

Uiteindelijk wil ik in Elders een weerstation installeren, ik denk aan zoiets. En daar ook liefst de irrigatie mee aan gaan sturen. Dan zou ik jullie (en mijzelf!) kunnen gaan voorzien van klimaatinformatie uit Elders! Maar dat is een lange-lange-termijn plan.

Wat heb ik gedaan?

In de kas staan inmiddels zes tomatenplanten (geplant in twee lichtingen), twee paprikaplanten, en een rode peper. De eerste lichting is gegroeid als kool. Ze hebben de afgelopen weken elke paar dagen voldoende water gehad. Er zitten al de nodige bloemen in de tomatenplantjes, die heb ik getikt. Ook dief ik ze elke keer als ik er ben.

Ook heb ik in de bakken nog koolrabi en pastinaak gezaaid. Maar er komt vooralsnog weinig van op, ook niet van de eerder gezaaide wortels. Ik vrees dat de vele vogeltjes er een smakelijk hapje aan hebben. We hebben momenteel minimaal drie nestkastjes met jongen rond het huis, twee pimpelmezen en een roodborstje. Het is ze gegund. Volgend jaar ga ik wel aan de slag met netten en dat soort dingen.

De druif die we in de kas aantroffen heeft z’n eerste trosjes al.Volgens de huidige bewoners is dat de eerste keer. We gaan er goed voor zorgen.

De eerste aardbei was afgelopen weekend rijp, maar ook die is ten prooi gevallen aan de vogels. Een net voor over de aardbeienplanten staat inmiddels op mijn boodschappenlijstje

Plannen

In mijn hoofd heb ik inmiddels de eerste concrete uitbreidingsplannen voor de moestuin. Een eerste amateuristische plattegrond vinden jullie hieronder.

Naar mijn smaak staan er teveel fruitbomen dicht bij de huidige bakken en bij de kas. Gelukkig zijn het veelal jonge bomen die er pas een paar jaar staan. Ik ben van plan om er komend najaar, als alle bladeren gevallen zijn, een aantal te verplaatsen naar een ander deel van onze tuin.

Uitbreidingsgebied 1

Uitbreidingsgebied 1 is momenteel woest begroeid met voornamelijk grote oude struiken. Die willen we verwijderen, en waarschijnlijk willen we ook iets met de woest begroeide pergola met klimop. Dat doen we pas dit najaar, als alle vogels weg zijn. Er blijven overigens meer dan genoeg schuilplaatsen over in onze wildernis, en we als we hier iets weghalen gaan we dat elders in elders weer toevoegen. Hier wil ik minimaal twee grote verhoogde kweekbakken creëren.

Uitbreidingsgebied 2 ligt tegen het terras aan dat aansluit op onze keuken. Hier heb ik ook gedeeltelijk de kruidentuin voorzien.

Dan is er nog Uitbreidingsgebied 3, de border tegen het hek dat onze tuin scheidt van ons woeste weiland. Eventueel kan ik hier verder uitbreiden in zuidelijke richting, richting het zwembad.

En tenslotte willen we tegen de muur een aantal druiven plaatsen. Daar krijgen ze namelijk een heel groot deel van de dag zon (de onderzijde van de plattegrond is zuidelijke richting).

Een hele stapel ambitieuze plannen. Maar ik heb geen haast. En het duurt ook nog even voordat we er wonen en echt aan de slag kunnen.

Hoe gaat het met jouw moestuin?

Moestuingeneuzel: Aardbeien in aantocht

  • Berichtcategorie:Tuin

Op Hemelvaartsdag was ik weer even in de tuin. Zonnig en heerlijk rustig. Het was rond 11.00 uur al 36 graden in de kas. De tomatenplantjes konden dus wel wat water gebruiken. Ik heb er ook nog een paar paprikaplanten bij gezet. De ene kant van de kas is daarmee deels gevuld.

Verder heb ik pastinaak en koolrabi gezaaid. En een aantal aardbeienplantjes gepoot. En vol verwachting klopt mijn hart: er zijn aardbeien in aantocht!

Een koppel overvliegende kraanvogels en een langsvliegende buizerd maakten het plaatje vandaag verder wel compleet. Ik mag hier straks wonen! Wat een voorrecht!

De eerste moestuin-acties

  • Berichtcategorie:Tuin

De sleutels van Huize Elders hebben we nog niet. Maar toch is er al activiteit. Ik heb de eerste dingen gezaaid in de moestuin. Deze zomer nog gaan wij de eerste groenten uit eigen tuin eten. En daar kijk ik enorm naar uit!

De aanleiding is simpel. Sinds wij de koop van Huize Elders rondgemaakt hebben zijn de eigenaren in opruimmodus. Er moet ruim vijfendertig jaar leven en verzamelen uitgezocht worden. En laten we het erop houden dat Marie Kondo en The Minimalists geen reguliere bezoekers zijn geweest in Elders. Het lag er vol. Tjokvol. En het gaat er nu met karrenvrachten tegelijk uit om het huis op tijd leeg te hebben voor de oplevering.

En daarmee hebben ze minder tijd voor de tuin. In de moestuin hebben ze zelfs helemaal niets meer gezaaid, omdat wij begin van deze zomer het stokje overnemen. Dus kregen we de vraag of we de moestuin alvast in gebruik wilden nemen. Ja natuurlijk!

In de kas staan inmiddels drie tomatenplanten. Ook hebben we een aantal aardbeienplanten weten te redden, en een druif.

Elders in de tuin staat ook nog een prachtige druif in leiboomvorm, net als een peer (Conference). We hebben ook een vijgenboom in de tuin die al een paar jaar vruchten draagt, en een aantal kersenbomen. Verder nog een appelboom en diverse frambozenstruiken. Een goede start.

Verder heb ik bieslook en rozemarijn gezaaid, en worteltjes. Gewoon in de volle grond in één van de aanwezige verhoogde bakken. De komende periode hoop ik hier nog een paar gewassen aan toe te voegen, er is nog wat zaaigoed onderweg. En uiteindelijk willen we naast de moestuin ook een uitgebreide kruidentuin creëren.

In de buurt van Huize Elders zitten verder diverse kwekers waar ik alles kan krijgen wat ik nodig heb. En ik ga actief op zoek naar biologisch zaaigoed. Want dat is een uitgangspunt in de moestuin Elders.

Het begin is er dus. En dat voelt goed. Ik had er niet op durven rekenen dat we al in de zomer van 2024 zouden kunnen profiteren van onze eigen moestuin. Ik reken dit jaar nog nergens op, maar zit wel vol met plannen. En uiteraard mogen jullie meegenieten van alle pogingen, plannen, successen, en mislukkingen!

Heb jij een moestuin?

Ben ik een gevaar voor de samenleving?

  • Berichtcategorie:Leven

Meneer Elders vindt zichzelf een hele brave burger. Ik houd mij aan de regels, rijd zelden te hard, en betaal netjes mijn belastingen (al dacht de Belastingdienst daar een tijdje geleden anders over). Eigenlijk best een brave burger dus. Dat vind ik niet meer dan normaal. Al merkte ik vroeger in de Grote Stad wel dat niet iedereen in Nederland daar hetzelfde over denkt…

Maar nu krijg ik toch weer het gevoel dat de overheid mij beschouwt als een gevaar voor de samenleving. Een bedreiging voor de democratische orde zelfs. En dat allemaal door onze moestuin.

Fenomeenanalyse

Onlangs las ik een analyse gemaakt door de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, de Nationale Politie, en de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. En het was niet zo maar een analyse, het was een fenomeen-analyse. En een fenomeen is iets groots. Van Dale definieert het niet alleen als ieder waarneembaar (natuur)verschijnsel, maar ook als zeldzaam verschijnsel.

Het onderwerp van de analyse is de Soevereinen-beweging in Nederland. Een verzamelnaam voor mensen die om diverse redenen en met diverse meer of minder kromme complotredeneringen zich afkeren van de samenleving. Niet zelden door brieven te sturen aan overheidsinstanties dat ze hun lidmaatschap van de B.V. Nederland willen opzeggen en hun (niet bestaande) geboortetrust met heel veel geld willen opeisen. Meneer Elders is 20 jaar rijksambtenaar geweest, maar in die tijd ben ik nooit een kwaadaardige elite-hagedis van een andere planeet tegengekomen die ons wil regeren. Ik heb de overheid wel fouten zien maken, onder andere met de toeslagen, en zien worstelen met het oplossen ervan. En ik snap wel dat mensen dan teleurgesteld raken in de overheid (die er toch ook vooral zou moeten zijn om burgers te helpen en te beschermen). Maar ik snap niet dat je jezelf dan laat misleiden door proleten die nog erger zijn dan de meest incapabele ambtenaar in Nederland, en die beloven om je tegen betaling te verlossen van al je problemen. Het lijken wel bloggers…

Meneer Elders is een Soeverein?

Nu las ik die publicatie uit professionele interesse. Ook omdat ik kort daarvoor een goede analyse zag van de filosofische achtergronden van de soevereinenbeweging. En van de selectieve uitleg die vooral het complotdeel van deze beweging geeft aan deze filosofie.

Maar tijdens het lezen werd ik op enig moment toch als door een wesp gestoken. Dit ging over mij! Ook ik ben onderdeel van het gevaar voor de democratische rechtsorde in ons mooie landje.

Want wat lees ik op pagina 14 in de tweede alinea? ‘Deze groep soevereinen (of: autonomen) is zeer gevarieerd en houdt zich bezig met zaken als het aanleggen van een eigen moestuin’. En laat dat nou net één van de dingen zijn waar ik mij hier in Elders echt mee bezig wil gaan houden. Gevaar! En ik heb natuurlijk ook al de Randstad en mijn werk bij de rijksoverheid de rug toegekeerd. Nog meer gevaar! Het kan niet anders, ik ben een verdachte. Moestuinierders aller landen, verenigt u om het systeem omver te werpen…. Ik sta vast en zeker op de radar van de veiligheidsdiensten. 😀

Het wordt nog erger…

En het is niet alleen de moestuin. Ik draag ook gedachtegoed uit. Ik heb immers dit weblog, waar ik vertel over mijn keuzes en gedachten. Daarmee draag je het narratief uit, zo lees ik. En dan ben je pas echt gevaarlijk, lees ik in de analyse. Dan moet je goed in de gaten gehouden worden.

Hierbij wil ik dus al mijn nieuwe volgers vanuit de veiligheidsdiensten van harte welkom heten. Ik weet niet hoe het is met de andere soevereinen, want daar heb ik geen contact mee. Maar ik blijf zelf gewoon een brave burger. Beloofd!

Voel jij je wel eens aangesproken door de overheid?