Nee, ik heb het niet over die grote conservatieve samenzwering onder dezelfde naam aan de andere kant van de oceaan. Maar gewoon over ons eigen kleine stukje wereld hier in Elders. Met onze grote tuin waar we vorig jaar mensmoedig aan de slag gegaan zijn om het achterstallige onderhoud aan te pakken. Meer ruimte te creëren. En iedereen met een redelijk omvangrijke lap grond weet het. Er zijn geen kleine klusjes.

Klusjes of projecten?

Zo was er die haag aan de achterkant van de tuin. Een meter of vier hoog. Twaalf meter lang. Het maakte dat de tuin aanvoelde als een grote groene kamer, en dat we niet konden genieten van het zicht op de akkers en het bos. De elektrische heggenschaar liep vast op de haag, de staken waren te dik geworden. Dus ben ik twee dagen in de weer geweest met de takkenschaar. Snoeide de haag terug naar een hoogte van anderhalve meter, en halveerde de dikte. Verzamelde vier aanhangwagenladingen vol met snoeiafval (we waren toen nog niet op het lumineuze idee gekomen om een takkenril langs onze composthoop te maken). En sindsdien hebben we uitzicht. Even een haag snoeien. Een klusje.

Maar naast de ‘klusjes’ zijn er ook projecten. Majeure Projecten.

Project 2024

Onlangs heb ik eindelijk Project 2024 afgerond. Tijd om jullie daarin mee te nemen… Het was allemaal niet vooraf bedacht maar is gaandeweg ontstaan.

De rechterhelft van ‘achterin de tuin’ omvat het zwembad, een (wankel) tuinhuis en de doorgang naar de composthoop. De linkerhelft van ‘achterin de tuin’ was meer divers. Een enorme pol siergras van twee meter doorsnede, een speelhuisje van de kinderen (inmiddels dertigers) van de vorige bewoners, overgroeid met klimop. En daar tussenin een aantal kwijnende frambozen.

Het begon met het siergras. Afknippen. Uitgraven / loshakken / agressie botvieren. Ook hier weer meer dan een aanhangwagen vol naar de stort. We hebben (hadden) teveel exoten in de tuin. Die willen we zoveel mogelijk vervangen door inheemse planten

Daarna was het speelhuisje aan de beurt. Nadat ik de klimop verwijderd had, die zelfs tot in het huisje groeide, stortte het grotendeels uit zichzelf in elkaar. De delen liggen nog naast de schuur en zullen op korte termijn door mij afgevoerd worden naar diezelfde onvolprezen stort.

Onder dat speelhuisje deels verrotte spoorbielzen en daar weer onder ingegraven betonnen bielzen. Er zijn woningen met minder fundering. Je weet het niet als je eraan begint, en als je bezig bent is er maar één optie: doorgraven.

Ondertussen waren in het najaar de frambozen al gesnoeid en gered. In potten hebben ze overwinterd naast de kas. Ook de citroenmelisse hebben we weten te redden.

We hadden het idee gekregen om op de plaats van het speelhuisje en het siergras een groter, druppelvormig perk van te maken. En tegen het hek de bessenhaag te planten met in elk geval frambozen, blauwe bessen, bramen, en kruisbessen. Mijn uiteindelijke doel is om hier zoveel fruit te oogsten dat we onszelf het hele jaar door te voorzien van fruit voor ons yoghurt-en-muesli-en-fruit ontbijt. Benodigdheden zijn 25 kilo fruit en de diepvries.

Dus werd er een paar vierkante meter gras afgestoken en deels getransplanteerd naar andere delen van de tuin, waar we rechte vormen rond wilden maken. Je ziet, een project verwordt al gauw tot een heleboel deelprojecten. De rand van het nieuw druppelperk werd met halve klinkers afgewerkt. Daar hebben we nog een behoorlijke voorraad van, een erfenis van de vorige bewoners.

Er moest ook nog een paar meter haag wijken. Die had er lang gestaan en was diep geworteld. En ja, er was ook nog zevenblad. Dus heb ik de hele achterste strook ook nog eens spadediep uitgegraven en gezeefd. Een goede oefening, waarover zometeen meer.

We hadden inmiddels ook besloten om de geïmproviseerde verhoogde bakken (vier aan elkaar geschroefde pallets) naast de kas te verwijderen. De tuinaarde uit deze bakken heb ik overgebracht naar het druppelperk. Want aanvulling was nodig. En kalk en mest.

Last but not least. Omspitten. Spadediep. De grond herverdelen. Het einde in zicht. En dan ineens is het er. Een perk waar je kunt gaan planten. Meneer Elders Grondwerken heeft het project nog even beregend en daarna opgeleverd aan Hoveniersbedrijf Vriendin (voor al uw mooie beplantingen).

Project 2025

Maar tijd om op mijn lauweren te rusten is er niet. Project 2024 is immers pas in april 2025 opgeleverd. Ik loop dus achter. En er is meer te doen. Want terwijl ik in 2024 mijn heroïsche strijd tegen de woekerende bamboe voerde, streed ook Vriendin haar eigen strijd. In het gele perk achterin de tuin (zo genoemd omdat er vooral in gele kleuren bloeiende planten staan, woekerde ook het zevenblad. Dagenlang kroop ze door het perk. En groef zoveel mogelijk zevenbladwortels uit. Maar tevergeefs. In maart van dit jaar stak het zevenblad overal de kop weer op. Tot groot verdriet van Vriendin.

Tijd dus voor drastische maatregelen. Natuurlijke maatregelen. Want we willen geen druppel gif gebruiken in en om Huize Elders. En dat betekent dat noeste arbeid noodzakelijk is.

Het betreffende perk is dus overgedragen aan Meneer Elders Grondwerken. We hebben allereerst een aantal plantjes veiliggesteld die we hopen te behouden. Ze zijn vooralsnog in potten gezet, een vorm van quarantaine om zeker te stellen dat er geen wortels van zevenblad zijn meegekomen.

En afgelopen weekend ben ik begonnen. Ik graaf het hele perk ongeveer een spade diep af. Ik zeef de grond in onze kruiwagen en verwijder hopelijk alle wortels van het zevenblad. Bijkomend voordeel, je krijg er ongelofelijk fijne en luchtige grond voor terug. En dat kan onze tuin, waar de grond stevig is ingeklonken, goed gebruiken. We laten de grond een paar weken liggen, om te zien of er nog ongewenste exoten terug groeien.

Dit project zal me een groot deel van onze zomer kosten. Maar ik vind het geen vervelend werk. Het is zelfs erg rustgevend. En zo laat ik letterlijk elke vierkante centimeter van onze tuin door mijn vingers gaan. En wortel ik zelf ook steeds meer in deze grond hier in Elders.

Overigens heb ik niet de illusie dat we volledig verlost raken van het zevenblad. Ongetwijfeld gaat het vanuit de omringende weilanden opnieuw ons domein binnendringen. Maar we hopen wel het probleem voor een aantal jaren beheersbaar te maken.

Ben jij ook ergens geworteld?