Gewoon een weekje…

Een week geen nieuwe blogposts. Ja, iets met vogeltjes, maar die stond al een aantal weken klaar. Dat er niks nieuws verscheen wil echter niet zeggen dat er niks gebeurt in Elders. Ik zou willen zeggen dat er vorige week nog een stoplicht op groen is gesprongen, maar dat is ook weer niet waar. Er is hier in de wijde omtrek namelijk geen stoplicht te bekennen. Wat gebeurt er dan wel? We zijn druk met duizend-en-een klusjes in en om het huis. Vooral om het huis. ‘Binnen’ komt in de herfst en winter wel aan de beurt, als het tuinseizoen voorbij is. En sommige klusjes lijken heel klein maar zijn heel groot. Een greep uit de dingen waar we de afgelopen weken onze tijd aan besteed hebben… De moestuin Elke week ben ik wel een paar uurtjes bezig in de moestuin. Oogsten. Water geven. Snoeien. Onkruid in toom houden en verwijderen. Heerlijk rustgevend werk. En ik ben nog steeds trots op elk tomaatje en elke rode peper die ik van mijn plantjes haal. Onze eigen (nog zeer bescheiden) oogst wordt inmiddels aangevuld met giften uit de omgeving. Onze overburen (beiden in de negentig) van 200 meter verderop kwamen al langs met een verse krop sla uit eigen tuin en bakken vol frambozen en bramen. Heerlijk! Het woekert… Elke week ben ik ook wel een uurtje zoet met bamboebestrijding. Bij elke bamboestaak die z’n kop boven de grond uit durft te steken is het zaak zoveel mogelijk wortelstok uit te graven. De specifieke bamboesoort in onze tuin wortelt gelukkig niet diep, de wortelstok groeit horizontaal ongeveer tien tot 15 centimeter onder de oppervlakte. Maar hij breekt makkelijk af. En hij heeft zich gevestigd op een paar plekken waar hij moeilijk te bestrijden is, zoals tussen de wortelstelsels van andere struiken en planten. Maar ik strijd dapper voort! En de bamboe is niet de enige woekeraar waar we van af willen. Achter in de tuin stond een kluit siergras van ruim twee meter diameter. Metershoge pluimen. Die ondermeer mijn frambozenstruiken overwoekerd hadden. Siergras past niet in onze plannen… Ook daarmee moest ik aan de slag. Alleen al het wegknippen van de metershoge stokken kostte ruim een halve dag en leverde een aanhangwagen vol groenafval op. En toen de wortelkluit nog. Of eigenlijk, de wortelkluiten, in totaal zeven kolonies. Daar zit inmiddels al meer dan een dag werk in, en ook dat leverde meer dan een aanhangwagen met afval op. Er is nu nog één hardnekkige kluit die zich in een van de taxushagen genesteld heeft. Maar verder zijn de wortelkluiten verwijderd en is de grond door een zeef gegaan om te zorgen dat er geen kluiten achterblijven. Elke vrije dag verwijder ik wel weer een extra stuk van die laatste kluit. We komen er wel. In kleine stapjes. En dan die andere woekeraar. Klimop. De bestrating van onze oprit bleek een halve meter breder dan we dachten nadat we de weelderig woekerende klimop aangepakt hadden. En in onze zijtuin en het stuk…