Hondje wil niet meer zo ver. Vaak komen we niet verder dan de akkerrand tegenover ons huis. Maar af en toe willen wij zelf wel verder. Nu in de kerstvakantie laten we dus af en toe het Hondje ’s middags uit rond 15.30 uur. En daarna brengen we hem terug naar zijn warme mandje en maken wij, terwijl het nog licht is, een rondje door de buurt. Gewapend met verrekijker en Merlin Bird ID app struinen we een paar kilometer door ons buurtje. We verkennen nieuwe paadjes, want ik ben deze zomer nog nauwelijks van het erf af geweest. En voor het donker zijn we weer thuis.

De afgelopen dagen zagen we elke keer minstens één ree, een enkele keer zelfs twee. Foeragerend aan de bosrand in de avondschemering (en dan wordt de foto een beetje korrelig). Het is hier een heel normale verschijning, op minder dan 100 meter van ons huis.

En ook zagen en hoorden we de geelgors. Een veel voorkomende vogel, maar Vriendin en ik hadden er allebei nog nooit eentje gezien of gehoord. Net als de fazant, scharrelend over een akker. En dagelijks meerdere buizerds, jagend in de lucht of foeragerend in het veld. En ook hangt er regelmatig een torenvalkje vlak naast ons boven het veld, biddend en op zoek naar prooi. Dat leverde deze week een (in mijn ogen) mooie opname op.

En dan thuis een knuffel voor Hondje en voor onszelf warme chocomel met slagroom en een scheutje whisky. Het leven in Elders is zo slecht nog niet….

De foto van de geelgors komt ergens anders vandaan, de ree en de torenvalk zijn eigen opnamen.